وقایع روز هفتم محرم در بیان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی مدّ ظلّه العالی

وقایع روز هفتم محرم در بیان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی مدّ ظلّه العالی


هفتم محرم؛ بستن شریعۀ فرات به روی سپاه امام حسین(علیه السلام)/نفرین امام حسین (علیه السلام) بر عبدالله بن حصین ازدی؛ خدایا او را تشنه بمیران /نفرین امام(علیه السلام) بر سپاه دشمن در روز هفتم محرم/پیوستن مسلم به عوسجه به امام حسین(علیه السلام) در کربلا‌

هفتم محرم؛ بستن شریعۀ فرات به روی سپاه امام حسین(علیه السلام)

هفتم  محرّم  روز بستن آب  به روى آن حضرت و ياران و زنان و كودكان اهل بيت اوست[1]؛ لذا دشمنان اسلام  از دست­يابى حرم حسينى عليه السلام به آب جلوگیری کردند ؛ در اين روز دستورى از سوى عبيداللَّه بن زياد براى عمر بن سعد رسيد كه بين حسين عليه السلام و يارانش و آب حايل شوند، تا قطره اى از آب فرات ننوشند![2]،[3]

به تعبیر شاعر: از آب هم مضايقه كردند كوفيان        خوش داشتند حرمت مهمان كربلا[4]

نفرین امام حسین (علیه السلام) بر عبدالله بن حصین ازدی؛ «خدایا او را تشنه بمیران»

پس از بستن آب  به روی سپاه امام حسین(علیه السلام) ، مردی به نام عبدالله بن حصین ازدی  گفت: يا حسين! آيا آب فرات را نمى بينى كه مثل شكم ماهى مى درخشد؟! به خدا سوگند! از آن نخواهى چشيد تا آن كه با لب تشنه از جهان چشم بپوشى![5]

امام عليه السلام گفت: «اللَّهُمَّ أَمِتْهُ عَطَشاً؛ خدايا! او را تشنه بميران!».[6] راوى مى گويد: به خدا سوگند پس از نفرين امام آن شخص به مرض عطش گرفتار شد، به گونه اى كه پيوسته مى گفت: به من آب دهيد! آبش مى دادند تا آنجا كه آب از دهانش مى ريخت ولى همچنان مى گفت: آبم دهيد كه تشنگى مرا كشت! پيوسته اين چنين بود تا آن كه به هلاكت رسيد![7]،[8]

نفرین امام(علیه السلام) بر سپاه دشمن در روز هفتم محرم

 امام حسین(علیه السلام) سپاه دشمن را چنین نفرین کرد: خداوندا! باران را از آنان دريغ دار، و سال هاى قحطى ، بسان خشكسالى زمان يوسف، بر آنان پديد آور، و آن فرزند ثقيف (حجّاج) را بر آنها مسلّط ساز تا جام زهرِ ذلّت و حقارت را بر كامشان فرو ريزد و كسى را در ميانشان سالم وامگذارد تا آنجا كه در برابر هر قتلى كه انجام داده اند به قتلى و در برابر هر ضربه اى كه زده اند، به ضربه اى گرفتار شوند و انتقام خون من و دوستان و اهل بيتم را از اينها بگيرد. چرا كه اينها به ما نيرنگ زدند و ما را تكذيب كرده و بى ياور گذاردند.[9]

خدايا! تويى پروردگار ما، بر تو توكّل كرده و به سوى تو بازگشت مى نماييم كه بازگشت همه به سوى توست».[10]

پیوستن مسلم به عوسجه به امام حسین(علیه السلام) در کربلا

مسلم بن عوسجه در روز هفتم محرم در كربلا به محضر امام شرفياب شد، او مردی شجاع و مقيم كوفه بود واز جمله كسانى بود كه براى امام حسين عليه السلام نامه نوشته و آن حضرت را به كوفه دعوت نموده بود.[11]

مسلم پس از ورود ابن زياد به كوفه و شهادت مسلم بن عقيل به همراه اهل و عيالش از كوفه خارج شد و به آن حضرت پيوست و تا آخرين قطره خون خود وفادار ماند.[12]


[1] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص33

[2] زادالمعاد، صفحه 389.

[3] كليات مفاتيح نوين ؛ ص599

[4] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص710

[5] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص522

[6] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص522

[7] ارشاد؛ج2،ص86.

[8] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها، ص: 523

[9] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص424

[10] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص424

[11] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص444

[12] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص444

captcha