تمبرهایى وجود دارد که مزیّن به آیاتى از قرآن شده و در طول روز افراد زیادى آن را بدون وضو لمس میکنند و حتّى برخى از آنها در خارج از کشور مورد لمس کفّار قرار میگیرد. نمونه مای دیگرى مزیّن به جملاتى مانند «محمد رسولالله» یا «اللهاکبر» یا مثل آن است. آیا چاپ چنین تمبرهایى کار صحیحى است؟
بسیارى از مردم به علّت سخت بودن قرائت متون عربى و قرآن از یکسو و از سوى دیگر ازآنجاکه براى دست زدن به قرآن حتماً باید وضو داشته باشند، تاکنون متأسفانه یکبار هم قرآن نخواندهاند! حال اگر شما و امثال شما که امکانات نشر و چاپ کتاب را بهصورت گسترده در اختیاردارید، ترجمه کامل قرآن را بدون متن عربى آن چاپ کنید، بهطور حتم این کار گامی خواهد بود در جهت مطالعه بیشتر قرآن توسّط مردم که میتواند نقش مهمی در جهت بهبود اخلاق و شخصیت مردم در کل اجتماع ایفا کند. اگر ممکن است نظرتان را در این مورد بیان فرمایید؟
آیا شرعاً مى توان مطالب سخنرانى فردى را ضبط یا یادداشت نمود، یا خطبه ها و موعظه ها و دروسى که استاد تدریس مى کند را جمع آورى کرد، و بدون ذکر مآخذ و منابع، و بدون اجازه صاحب اثر، آن را انتشار داد؟ اموالى که از این راه به دست مى آید، چه حکمى دارد؟
تمبرهایى وجود دارد که مزیّن به آیاتى از قرآن شده، و در طول روز افراد زیادى آن را بدون وضو لمس مى کنند، و حتّى برخى از آنها در خارج از کشور مورد لمس کفّار قرار مى گیرد. نمونه هاى دیگرى مزیّن به جملاتى مانند «محمّد رسول الله» یا «الله اکبر» یا مثل آن است. آیا چاپ چنین تمبرهایى کار صحیحى است؟
اخیراً تهیّه و توزیع تصاویر شهوت انگیز درشکل هاى مختلف مانند عرضه آثار هنرى و عرفانى، بر روى کاشی ها و لباس ها، کارت هاى تبریک و مانند آن شایع گردیده است حال سوال این است که خرید و فروش وسایلی که منقوش به این گونه تصاویر است چه حکمى دارد؟ وظیفه فروشندگان نسبت به محو این گونه تصاویر مبتذل که بر روى اجناس نقش بسته است چیست؟ و نیز مزد کارگران و بنّاها در قبال نصب کاشی هایى که منقّش به این گونه تصاویر مى باشد، چه حکمى دارد؟