فردی بیش از 5 سال از وطن خود دور بوده، امّا در سال بیش از سه ماه در روستاها و شهر اطراف روستایمان که فاصله آن‌ها با روستای ما کمتر از 10 کیلومتر بوده سکونت داشته، آیا مورد مذکور مصداق خروج طولانی از وطن است؟
مبلّغ حوزه هستم و با توجه به اینکه مطابق نظر حضرت‌عالی اعراض قهری از وطنم حاصل‌شده برای قصد عشره در وطن سابق موردانتقاد اطرافیان و مسجدی‌ها قرار می‌گیرم در صورت امکان اجازه رجوع در این مسئله به یکی از فقهایی که قائل به اعراض قهری نیستند را بدهید.
من بعد از ازدواج به دلیل سکونت در شهر دیگر از وطن اول خود اعراض قهری کرده‌ام طبق فتوای حضرت‌عالی اگر سه ماه از سال را در شهر محل تولد باشیم نماز در آنجا کامل است بنده متناسب با اتفاقات گاهی بیش از سه ماه در سال و گاهی کمتر از سه ماه در شهر محل تولدم هستم با توجه به اینکه من نمی‌دانم به‌طور دقیق در هرسال چقدر در آنجا می‌مانم حکم نماز من در آنجا چگونه است؟
دانشجویانی که مقلد مقام معظم رهبری هستند ولی با اجازه از دفتر ایشان در مورد احکام وطن از حضرت‌عالی تقلید می‌کنند مجازند در این موارد مجدداً به نظر مرجعشان عمل کنند؟
آیا در بحث حکم وطن یا اطلاق عدم اعراض که باید حداقل 90 روز در سال بماند 90 تا بیست‌وچهار ساعت ملاک است یا مانند بحث حکم وطن کارمندان، بودن بخش عمده روز کفایت می‌کند؟
خانمی تصمیم گرفته است در شهر زندگي كند و شهر را به‌عنوان وطن ثاني انتخاب كرده است و به‌طوري كلي حدوداً بيست روز است كه در شهر زندگي می‌کند، از روزی كه قصد وطن كرده، نماز و روزه را كامل خوانده و گرفته، اما الآن به خاطر شغل همسرش بايد منزل را به‌جایی در 21 كيلومتري شهر ببرند، وظیفه‌ی او در مورد نماز و روزه در محل موردنظر چیست؟
بعد از ازدواج ساکن جایی دیگر شدم که فاصله‌ی وطن شوهرم با وطن خودم از حد شرعی نگذشته بود، ولی الآن با دوربرگردانی که به این مسیر داده‌اند، فاصله آن در رفت‌وبرگشت 45, 46 کیلومتر شده و ما قصد داریم در آینده که وضع مالی خوبی پیدا کردیم به وطن مادریم برگردیم، حال من باید نمازم را در وطن مادریم کامل بخوانم یا نه؟ در اینجا اعراض عملی از الآن تا 5 سال دیگر حساب می‌شود یا از همان زمانی که به این شهر آمده‌ام؟
فردی در شهری 5 ماه سکونت داشته و به‌عنوان وطن انتخاب کرده، امّا الآن به خاطر شغلش منتقل به شهر دیگری شده و احتمال دارد یک‌زمانی دوباره به همان شهری که 5 ماه سکونت داشته برگردد، الآن هفته‌ای یک‌بار به این شهر می‌آید نماز او شکسته است یا کامل؟
در مورد کسی که کمتر از دو سال حداقل سه روز در هفته به محل کار رفت‌وآمد می‌کند می‌فرمایید در محل کار و بین راه نماز کامل است و اگر دو سال و بیشتر باشد محل کار حکم وطن را پیدا می‌کند آیا در این فرض همچنان کثیرالسفر است و بین راه نماز کامل است یا بین راه باید شکسته بخواند به‌عبارت‌دیگر دو عنوان حکم وطن و کثیرالسفر در مورد یک نفر مصداق پیدا می‌کند؟
این‌جانب در راه‌آهن ناحیه یزد مشغول به کار هستم ناحیه یزد شامل ایستگاه‌های یزد و شهرستان‌ها و مناطق دیگر استان یزد می‌باشد با عنایت به اینکه عدالت مابین پرسنل همکار برقرار باشد از طرف مدیریت اقدام به جابجایی هر شش ماه یک‌دفعه در یکی از مناطق تابعه برای اشتغال در آن منطقه تدبیر می‌شود و اما ساعت کاری ما به این‌گونه است که 24 ساعت در محل کار خود مشغول هستم و 48 ساعت بعدی برای استراحت به یزد (وطن خود) برمی‌گردیم این 24 ساعت در یک جای ثابت مستقر می‌باشیم یعنی در یک ماه 10 کشیک 24 ساعته مثلاً در ایستگاه شهرستان میبد به‌طور متناوب مشغول به کار هستیم و این روال برای شش ماه طی می‌شود تا مثلاً برای شش ماه بعدی به ایستگاه منطقه چادرملو منتقل شویم. در مورد فرایض یومیه و روزه چه حکمی دارد؟
من قبل از اذان ظهر از شهر خارج شدم ولی نمی‌دانم چه زمانی از حدترخص بیشتر رفتم، داخل شهر مقصد هم نتوانستم نماز بخوانم و بازهم وقت برگشت نفهمیدم قبل از غروب برگشتم به شهر یا بعدازآن، وظیفه‌ی من در کامل یا شکسته خواندن قضای آن چیست؟
اگر حاجى تقصير عمره مفرده را ترك كند و به وطن خود بازگردد، آيا مى‌تواند در هر مكانى تقصير كند؟ آيا نيازى به انجام دوباره طواف نساء نيز هست؟ آيا تفاوتى بين صورت عمد و سهو و علم و جهل وجود دارد؟
طبق فتواى حضرت‌عالی مقلّدين پس از رمى جمرات مى‌توانند در منى قربانى نكنند و آن را پس از بازگشت به وطنشان بجا آورند، آيا چنين اشخاصى مى‌توانند در همان روز عيد حلق يا تقصير نموده و از احرام خارج شوند؟
افراد کثیر السفر اگر ده روز در وطن یا غیر وطن اقامت نمایند، در سفر اول باید نماز را شکسته بخوانند، حال اگر در میان این ده روز به مسافرت بیش از حد ترخص بروند، مثلا برای تفریح، باز هم باید این حکم در سفر اول رعایت شود یا این که نماز کامل می باشد؟
شخصی که در مسافرت، نماز خود را شکسته بخواند چنانچه قبل از فوت وقت(یعنی زمان کافی برای ادای نماز کامل را دارد) به وطن خود برسد، باید نماز را به صورت کامل اعاده کند؟
آیا برای زنى که قصد جدایى از همسرش را ندارد و همچنین شوهر او تصریح کرده است که به وطن زوجه براى سکونت نمى رود، اعراض قهری حاصل مى شود؟ این حکم نسبت به فرزندان چگونه می باشد؟
