شخصی نذر کرده چهل شب چهار شنبه متوالی به مسجد جمکران برود ولی زمانی را برای شروع در نظر نگرفته است.آیا چنین نذری از افعال راجح بحساب می آید و اصل نذر منعقد میگردد؟
ثانیا اگر در اثناء مدت یک یا چند هفته رفتن به مسجد جمکران را تعمداً ترک نماید آیا باید کفاره بدهد یا اینکه عمل نذر را که قید توالی داشته از سر بگیرد؟
ثالثاً در صورتی که بعد از شروع چند هفته رفتن به مسجد را متعمداً ترک کند آیا برای هر روز باید کفاره بدهد یا اینکه یک کفاره برای تمام مدت تخلف کافی است؟
نوجوانی بر اساس احساسات نذرهایی خلاف عرف کرده است، مثلا نذر کرده که اگر نمازش حتّى به طور غیر عمد قضا شود، همان روز بدون خوردن سحرى روزه بگیرد، و در روز چند رکعت نماز مستحبّى بخواند. قرآن را چندین بار ببوسد، و چند آیه از آن را حتماً بخواند. براى صلوات فرستادن حتماً با حجاب کامل باشد. علاوه بر این، وقتى شک مى کند که آیا براى فلان امر نذر کرده یا نه؟ براى این که در انجام نذرها کوتاهى نکرده باشد، حتّى نذرهاى مشکوک را هم بجا مى آورد. و این نذرها به گونه اى افراطى دنبال مى شود که مُخلّ به زندگى عادى وى شده است. از طرفى عدم انجام این نذرها تأثیر منفى بر روحیه اش مى گذارد، و او را دچار نگرانى عواقب اخروى آن مى کند. با توجّه به توضیحات بالا لطفاً بفرمایید: ایشان تا چه حد ملزم به رعایت این گونه نذرهاست؟
شخصى اموال اضافه بر نیازش را بر خود حرام کرده و نذر کرده اگر خداوند به وى اموالى بیش از نیازش عطا کند، همه را در راه خدا انفاق کند. حال که این ثروت به ایشان رسیده از نذر خود پشیمان است و مى خواهد به نذر خود عمل نکند، آیا یک بار کفّاره کافى است، یا این که تا آخر عمر نمى تواند از اموال اضافى استفاده کند؟ یا هر بار که چیزى با آن پول هاى اضافى بخرد، باید کفّاره بدهد؟
شخصی نذر کرده است اربعین را پیاده به کربلا برود و مرقد امام حسین (علیه السلام) را زیارت کند ولی نذر خود را مقیّد به سال خاصی نکرده است. در سالهای اول بعد از انعقاد نذر که توانائی داشته برود آن را به تأخیر انداخته و بعداً ناتوان شده و نمی تواند با پای پیاده برود. اولاً به علت تأخیر از اولین زمان ممکن آیا کفاره حنث نذر به گردن او افتاده است؟ ثانیاً اگر پای پیاده نتواند برود بر او واجب است به هر حال راکبا نذر را بجا آورد یا اینکه متعلق چنین نذری پیاده رفتن است؟
