با توجّه به اطلاق مادّه 1133 قانون مدنى که مى گوید: «مرد هر وقت بخواهد، مى تواند همسر خود را طلاق دهد»؛ بعضى از محاکم همان طور که طلاق بى دلیل زوجه را رد مى کنند، در مورد در خواست زوج نیز همین حکم را صادر مى نمایند؛ آیا این مطلب با اختیارات مطلق زوج طبق روایت مشهور نبوى «اَلطَّلاقُ بِیَدِ مَنْ اَخَذَ بِالسّاقِ» منافات ندارد؟
اگر زنی از شوهر خود کراهت داشته باشد و حاضر به بخشیدن مهریه به وی باشد آیا بر شوهر واجب است که او را طلاق دهد؟ یا این که شوهر می تواند مالی بیش از مهریه طلب کند تا احتمالا پرداخت آن برای زن مشکل شود و در عمل بدین طریق طلاق ناممکن گردد؟
اگر شوهر مرتد شود و نهفقط به دین اعتقادى نداشته باشد بلکه علیه آن نیز صحبت کند، حکم زندگى کردن همسرش با او چیست، لازم به ذکر است که امربهمعروف و نهى از منکر نیز در او اثرى نداشته است؟
زبان ها و قلم ها خشن شده و حالت پرخاشگری در افراد پیدا شده است و متأسفانه در سطح جرائد و گاهی در صدا و سیما تعبیرات نا مناسب و برخوردهای غیر اخلاقی به کار برده می شود