آیا مسائل جنسی اصولا همانند خوردن و آشامیدن و خوابیدن جزء نیاز های اولیه انسانی می باشد یا این امر تنها شبهه ایست که از سوی علم روانشناسی روز وارد گردیده است؟ اگر پاسخ قسمت اول مثبت است؟ چگونه می توان انتظار داشت افراد در مدتی بیش از 17 سال با غریزه خود مبارزه کنند و با راهکار های ارائه شده خود را از گناه باز دارند آیا کمی غیر منطقی نیست؟