آیا در نماز، به جاى ذکرهایى که معمول است و در رساله هاى عملیّه نیز آمده است، مى توان ذکرهایى را که در بعضى از احادیث وارد شده، گفت؟ مانند حدیث محمّد بن مسلم از امام صادق(علیه السلام) که مأموم بعد از این ذکر امام: «سَمِعَ اللّهِ لِمَنْ حَمِدَهُ»، بگوید: «رَبَّنا وَ لَکَ الْحَمْدُ».
آيا مى توان در ركوع آخر نماز، جمله «وعجّل فرجهم والعن اعدائهم أجمعين» را گفت؟ در ضمن شخصى چندين سال است كه جملات مزبور را در ركوع آخر نمازهايش گفته، وظيفه شرعى ايشان چيست؟
شخصی وظیفه اش این بوده که به حالت خوابیده نماز بخواند و تصور می کرده که باید به حالت محتضر رو به قبله شود در حالی که طبق نظر معظم له باید به حالت دفن میت در قبر نماز می خوانده است؛ آیا نمازهای خوانده شده قضاء دارد؟
اگر کسی خانواده ای داشته باشد که به او اجازه ی نماز نمی دهند آیا می تواند نمازش را به صورت نشسته بخواند که اگر کسی او را مشاهده کرد متوجه نماز خواندن او نشود؟
