بسم الله الرحمن الرحیم
قبل از هر چیز تشکیل این همایش باشکوه و پرسابقه را به همه شما حاضران مخصوصاً دست اندرکاران عزیز و تمام مسلمانان خاصّه شیعیان و پیروان مصلح بزرگ جهانى حضرت مهدى ـ ارواحنا فداه ـ تبریک مى گویم.
اندیشه ظهور یک مصلح بزرگ براى جهان انسانى ـ چنانکه مى دانیم ـ در آموزه هاى تمام انبیاى الهى بوده است و همگى آنها، امّتهاى خود را به چنین ظهورى بشارت مى دادند و در انتظار آن بوده اند.
ولى این اندیشه در آموزه هاى اسلامى بسیار شفاف تر و پررنگ تر است تا آنجا که به اعتراف دانشمندان اهل سنت روایاتى که درباره ظهور مهدى در آخر الزمان از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) رسیده است در حدّ تواتر مى باشد و در قرآن مجید نیز اشارات روشنى به آن دیده مى شود.
در روایات اهل بیت(علیهم السلام) مسأله عمیق تر و پربارتر است، تا آنجا که مسأله ظهور آن مصلح بزرگ در آخرین و مهمترین فصل ولایت قرار گرفته است، و هر قدر فساد و ظلم و بیدادگرى در جهان بیشتر شود امید و انتظار به آن ظهور بزرگ فزونتر مى گردد، این امید و انتظار آثار مهمى دارد.
این امید ما را از غوطهور شدن در فساد و تباهى که لازمه ناامیدى و یأس است حفظ مى کند و این انتظار ما را به سازندگى و آمادگى و خودسازى بیشتر دعوت مى کند، و به یقین تا هماهنگى کامل با برنامه هاى جهانى آن مصلح بزرگ نباشد انتظار لفظى بى مفهوم است، و تا آمادگى براى همکارى در پیاده کردن صلح و امنیت و عدالت جهانى که هدف اصلى اوست، نداشته باشیم، انتظار کلمه اى بى محتوا خواهد بود.
و اینجاست که معنى صحیح حدیث معروف «المنتظر لامرنا کالمتشحط بدمه فى سبیل الله» که منتظران را همردیف شهیدان راه خدا مى شمرد، روشن مى شود.
امیدواریم تشکیل این جلسات باشکوه و پژوهش هایى که توسط عزیزان براى عمق بخشیدن به مفهوم انتظار و مسائل کاربردى آن صورت مى گیرد فصل جدیدى در اصلاح جامعه ما مخصوصاً جوانان عزیز بگشاید و از این طریق بتوانیم سربازان شجاع و صالحى براى آن حضرت باشیم و مصداق «واجعلنا من المجاهدین بین یدیه» حاصل شود.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
1386/06/05
