روز 16 آذر روز دانشجو جریانى در دانشگاه اتفاق افتاد که احترام و عظمت دانشگاه را زیر سؤال برد و به یقین اگر این گونه کارها تکرار شود دانشگاه پشتوانه مردمى خود را از دست خواهد داد و مردم با دیده دیگرى به دانشگاه خواهند نگریست.
رئیس جمهور مملکت در حالى که با نهایت تواضع و ادب به دیدن دانشجویان به منظور بزرگداشت شهداى آنها و تفقد و گفتگو با آنان در مسائل مهم مملکتى رفته بود گروهى در لباس دانشجو ناسزا و دشنام به او نثار کردند، کارى که همه جا مایه تنفر و انزجار شد.
دانشگاه یکى از مراکز ثقل سیاست و بالندگى و حیات یک ملت است ما دانشگاه را به عنوان یک مرکز علم و دانش و آگاهى مانند مسجد محترم مى شمریم همان گونه به حوزه هاى علمیه همچون مسجد احترام مى گذاریم .
مردم انتظار دارند در دانشگاه جز سخنان منطقى و مؤدبانه ـ که حکایت از بالا بودن سطح فکر و اندیشه کند ـ نشنوند. دشنام و ناسزا در هیچ نقطه از محیط کشور اسلامى جائى ندارد مخصوصاً در محیط با عظمت دانشگاه. به یقین آنها که مرتکب چنین کار زشتى شدند گروه اندکى بودند; حتى بعضى به ما خبر دادند آنها احتمالا دانشجو نبودند.
به هر حال این کار ابهت و قداست دانشگاه و دانشجو و استاد را در افکار عمومى خدشه دار کرده است. چه کسى به میهمان خود ناسزا مى گوید و دشنام مى دهد؟ اختلاف نظر در مسائل سیاسى همه جاى دنیا وجود دارد، باید با منطق آمیخته به ادب و انسانیت به گفتگو نشست و قضاوت نهایى با افکار عمومى خواهد بود.
به عقیده اینجانب وظیفه اساتید محترم دانشگاه و اکثریت قریب به اتفاق دانشجویان عزیز و آگاه است که به نحوى این جریان را جبران کنند تا آثار منفى آن از افکار مردم برچیده شود و الاّ هم دانشگاه و دانشگاهیان خسارت مى بینند و هم مردم.
از خدا خواهیم توفیق ادب!
