حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی شامگاه پنجشنبه در برنامه چشمه معرفت که از شبکه یک سیما پخش شد، با تسلیت ایام شهادت حضرت علی(علیه السلام)، اظهار کردند: یکی از الطاف خفیه الهی این است که خداوند برای انسان ها واعظانی قرار داده که با هشدارهای خود، اجازه ندهند انسان در مسیر زندگی به خواب غفلت فرو برود.
ایشان با بیان اینکه خواب غفلت بلای بزرگی برای انسان است، تصریح کردند: ما هفت نوع از این واعظان هشدارگر را در آیات و روایات کشف کردیم و شاید منحصر به آنان هم نباشد.
معظم له افزودند: گروهی از واعظان، خاموش هستند اما با صدای رسا انسان را موعظه می کنند.
ایشان با اشاره به یکی از خطبه های نهج البلاغه که امیرمؤمنان در آن به بیان یکی از واعظان خاموش پرداخته است، اظهار کردند: حضرت علی(علیه السلام) می فرماید: همین یک واعظ برای شما کافی است که همه روز می بینید عزیزانی از میان شما می روند اما با پای خود نمی روند و بی اختیار به سرای جاویدان می روند؛ آنان را وارد آرامگاه می کنند بدون اینکه اختیاری داشته باشند؛ وقتی از دنیا می روند چنان از دنیا جدا می شوند که گویا هرگز اهل این دنیا نبوده اند، مثل اینکه همیشه اهل آن طرف بوده اند و کاری به دنیا نداشته اند؛ این واعظ خاموش به شما می گوید سرانجام همه همین است.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی تصریح کردند: حضرت علی(علیه السلام) در ادامه می فرماید: این افراد به جایگاهی می رفتند که از آن وحشت داشتند( یعنی اگر از کنار قبرستان عبور می کردند حتی نگاه هم نمی کردند و شنیدن نام آن هم برای بعضی خوشایند نبود)؛ آنان در جایی که وحشت داشتند ساکن می شوند و از دنیا که وطن شان بود، جدا می شوند.
ایشان افزودند: حضرت علی(علیه السلام) در ادامه این خطبه می فرماید: مشکل مهمی که آنان دارند این است که دیگر نمی توانند پرونده زندگانی خود را عوض کنند، نه می توانند از گناهان کم کنند و نه می توانند چیزی به حسنات خود اضافه کنند؛ تا وقتی در دنیا بودند ممکن بود با توبه، همه گناهان را پاک کنند و نامه اعمال پاکیزه شود و حسناتی بر حسنات خود بیفزایند اما وقتی پایان عمر شد، پرونده ها بسته می شود و این خود، یکی از مصیبت هاست که انسان موقعیت توبه را از دست بدهد.
معظم له تصریح کردند: وقتی در مجالس فاتحه افراد شرکت می کنید، هیچکس نمی داند چه اشخاصی در فاتحه او شرکت می کنند؛ اینها از مسائل آموزنده و بیدارکننده است.
ایشان در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه قرآن مجید فقط درباره نحوه مرگ حضرت سلیمان سخن گفته است، افزودند: قرآن لحظه وفات حضرت سلیمان از دنیا را بسیار زیبا بیان کرده است؛ حضرت سلیمان دارای قدرت و قوت و عظمت و لشکریانی از جن و انس بود و سلطنتی داشت که برای هیچکس بعد از او نیامده و نخواهد آمد.
معظم له با اشاره به اینکه آیه ۱۴ سوره سبا «فَلَمَّا قَضَيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَى مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْكُلُ مِنْسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَنْ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ مَا لَبِثُوا فِي الْعَذَابِ الْمُهِينِ» هنگام وفات حضرت سلیمان را ترسیم کرده است، تصریح کردند: در حالی که حضرت سلیمان در بالای قصر به عصای خود تکیه داده و ایستاده بود و لشکریان و یاران و خدمتکاران را نگاه می کرد، همان لحظه فرمان رفتن او از دنیا صادر شد و در یک لحظه همه این سلطنت و قدرت و عظمت تمام شد؛ موریانه ای پایین عصای او را خورد و حضرت سلیمان به زمین افتاد؛ یعنی یک موریانه، ختم مهم ترین حکومت و سلطنت را اعلام کرد.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه چرا قرآن از میان تمام پیامبران، فقط لحظه مرگ حضرت سلیمان را بیان کرده است، فرمودند: قرآن روی حساب و حکمت پروردگار سخن می گوید؛ برای اینکه افراد بدانند بزرگ ترین قدرت این عالم به چی وابسته است و چگونه ممکن است اعلام پایانش شود، فقط لحظه مرگ حضرت سلیمان را بیان کرده است؛ اینکه یک موریانه ختم حکومت سلیمان را اعلام می کند، آیا این درس عبرت برای ما کافی نیست؟
ایشان در پایان خاطرنشان کردند: وقتی پرونده اعمال پاک باشد، انتقال از این عالم به آن عالم مشکلی ایجاد نمی کند؛ شهیدان رفتند و استقبال از شهادت کردند برای اینکه می دانستند شهید، حیات جاویدان دارد و با خوشحالی به استقبال شهادت رفتند؛ غیر از شهیدان هم اگر پرونده خود را پاک کنند، آنان هم مثل شهیدان می توانند به استقبال بروند.
