در بعضی مناطق مرسوم است که زن‌ها پس از مرگ شوهران، یا بستگان نزدیک خود تا مدّتى طولانى لباس مشکى مى‌پوشند، صله‌رحم را ترک مى‌کنند و از منزل خارج نمى‌شوند، در مراسم شادى دیگران شرکت نمى‌کنند، به مسافرت نمى‌روند، سروصورت خود را اصلاح نمى‌کنند و حتّى بعضى از آن‌ها با این‌که جوان هستند دیگر ازدواج نمى‌کنند، این امور شرعاً چه حکمى دارد؟
اگر هنگام ظهور نشانه‌های مرگ انسان یقین داشته باشد که اطرافیان پس از او حقوقى که بر گردن او است را به نحو شایسته پرداخت می‌کنند، آیا لازم است که خود به این امر مبادرت ورزد؟
