اگر کسى با راه رفتن یا صحبت کردن در مکان عمومى، موجب اذیّت و آزار دیگران شود، چه حکمى دارد؟ برفرض حرام بودن، آیا باید نهى از منکر کرد؟
اگر مردی به سفر برود (اعم از زیارتی و غیر آن) که با این کار همسر و فرزندان او در این چند شب که تنها میمانند میترسند و سبب اذیّت شدن آنها میشود، این سفر چه حکمی دارد؟