شخصى ادّعا مى كند كه برادرزاده اش تمام اموال خود را به او هبه کرده است ولى او انكار مى كند و مى گويد: «تمام اموالى كه از پدرم به ارث رسيده است را امانت گذاشته ام و اصلاً و ابداً به كسى نداده ام» آيا در صورت عادل بودن مدّعى، قول او شرعاً مسموع است؟
درکمیته انضباطی دانشگاه پس از مشورت جمعی بر اساس آیین نامه وزارت علوم برای دانشجوی متخلف حکم صادر می کنند. مشکل ما در اینجا، نحوه اثبات جرم است، معمولا گزارش تقلب از سوی یک مراقب که در سر جلسه حضور داشته است، داده شده و ادعا کرده که دانشجو تقلب کرده است و معمولا دانشجویان خودشات تقلب را انکار می کنند،ما در این کمیته معمولا حرف مراقب را می پذیریم، مگر اینکه دلیل محمکی بر رد آن وجود داشته باشد، آیا این کار ما از نظر شرعی درست است؟