مراجع بزرگوار در رساله هاى خود پیرامون «ورزش ها» چنین بیان داشته اند: «هر گاه بازى یا ورزشى، از آلت قمار بودن خارج شده باشد، اشکال ندارد.» سؤال حقیر این است که: ملاک خروج از آلت قمار بودن چیست؟
1ـ آیا ملاک همه مردم دنیا هستند، یا اکثریّت مردم؟
2ـ آیا ملاک همه مردم مسلمان هستند، یا اکثریّت مسلمانان، یا کشور ایران؟
3ـ آیا نباید احدى در این دنیا با وسیله مذکور، قمار کند، یا ملاک چیز دیگرى است؟
از نظر معظم له چه نوع بازی هایى قمار محسوب مى شود؟ اخیراً در بعضی مناطق بازی هایى به نام «رُمینو» که مشکوک به نظر مى رسد رواج یافته است، آیا مى توان بازى فوق را انجام داد؟
حکم قمار و شرط بندی از نظر اسلام چیست؟ آیا حکم آن دو با هم متفاوت است؟ با توجه به اینکه امام خمینی (ره) حکم آن را حرام می دانسته اند، آیا اگر فرزند با پدر و مادرش و یا همسر با همسر خود بخواهد برای بازی شرط بندی کند، حکم آن فرق می کند؟
