دروغ گفتن در موار ذیل چه حکمی دارد؟
الف) براى حفظ جان مسلمان؟
ب) برای حفظ جان کافر ذمّی؟
ج) در جایى که انسان مى تواند با دروغ گفتن و به خطر انداختن جان خود و یا شخص دیگر، موجب نجات جان چند مسلمان بشود؟ ضمنا در این صورت با به خطر افتادن جان شخص دیگر و تلف شدن او، دیه به عهده کیست؟
این جانب مدّتى است که در یکى از باجه هاى مخابرات مشغول به کار هستم. کارفرمایم معتقد است که از نرخ هاى مخابرات بیشتر باید گرفت. ضمنا کار دیگرى که انجام مى دهیم، خدمات فورى است؛ مثلا کارهایى از قبیل خلافى ماشینها باید زود گرفته شود، ولى به دلایلى زود انجام نمى شود. وى مى گوید: «ارباب رجوع را با دروغ بفرست تا بروند» حال اگر من دروغ بگویم، گناه کرده، و به خلق خدا نیز ظلم نموده ام، و اگر راستش را بگویم، ارباب رجوع با من درگیر شده، کارم را هم از دست مى دهم. و مشکل دیگر این است که اگر کسى تلفن بزند و مبلغ آن 27 تومان شود، به خاطر نبودن پول خُرد، مجبور هستم 30 تومان بگیرم؛ با توجه به این مطلب وظیفه کارگر چیست؟
امام راحل(قدس سره) مى فرمودند: «گاه مى توان براى حفظ نظام، برخى از واجبات را نیز ترک کرد.» آیا این موضوع در خبر هم صادق است؟ آیا خبرنگار نیز مى تواند براى حفظ نظام به دروغ متوسّل شود؟
اگر شوهر براى جلب محبّت همسرش به دروغ بگوید که مثلاً امروز از صبح تا به حال یک لحظه از فکر تو بیرون نبودم و حال آن که چنین نباشد؛ این کار چه حکمی دارد؟
هرگاه شخصى بدهى خود را پرداخته یا طلبکار آن را بخشیده باشد، ولى پس از مدّتى طلبکار شکایت کند؛ آیا مدیون مى تواند براى رهایى از چنین ادّعاى قسم بخورد که اصلاً از او قرض نگرفته است؟
امروزه از افراد زیادى دروغ شنیده می شود و در هنگامی که مورد نهی از منکر قرار می گیرند مى گویند: «شوخى کردیم» یا «دروغ مصلحتى است» با توجه به این مطلب، اینگونه گفتار چه حکمی دارد؟
اگر لباسی با پول کسب شده از طریق دروغ خریداری شود، به طور مثال اگر فرزند پولی را به نیت دروغ از پدرش بگیرد و خرج کار دیگری مانند خرید لباس کند، نماز در این لباس چه حکمی دارد؟
