اگر شوهر براى جلب محبّت همسرش به دروغ بگوید که مثلاً امروز از صبح تا به حال یک لحظه از فکر تو بیرون نبودم و حال آن که چنین نباشد؛ این کار چه حکمی دارد؟
هرگاه شخصى بدهى خود را پرداخته یا طلبکار آن را بخشیده باشد، ولى پس از مدّتى طلبکار شکایت کند؛ آیا مدیون مى تواند براى رهایى از چنین ادّعاى قسم بخورد که اصلاً از او قرض نگرفته است؟
امروزه از افراد زیادى دروغ شنیده می شود و در هنگامی که مورد نهی از منکر قرار می گیرند مى گویند: «شوخى کردیم» یا «دروغ مصلحتى است» با توجه به این مطلب، اینگونه گفتار چه حکمی دارد؟
اگر لباسی با پول کسب شده از طریق دروغ خریداری شود، به طور مثال اگر فرزند پولی را به نیت دروغ از پدرش بگیرد و خرج کار دیگری مانند خرید لباس کند، نماز در این لباس چه حکمی دارد؟
