در كتاب تحف العقول بخش سخنان اميرالمؤمنين 7 قسمت آداب چهارگانه آن حضرت آمده است: «هرگاه بنده‌اى در تشهد آخر نماز واجبش پس از گفتن أشْهَدُ أن لا اله الّا الله وحده لا شريک له وأشهد أنّ محمّداً عبده ورسوله وأنّ السّاعة آتية لا ريب فيها وأنّ الله يبعث من في القبور» از او حدثى سر زند نمازش صحيح است آيا اين حديث اعتبار دارد؟
با توجه به این که مدتی مرجع تقلید نداشته ام لطفا به سوالات زیر پاسخ دهید:
1)در مدتی که مرجع نداشتم و قرائتم غلط بود آیا نمازهایم را قضا کنم؟
2) بعد از مقلد شدن که چند ماه نمیدانستم قرائت نماز باید درست باشد آیا نمازهایم را قضا کنم؟
3) بعد از مقلد شدن و تصحیح قرائت از نظر خودم که در واقع غلط بود آیا نمازهایم را قضا کنم؟
چنانچه شخصی در نماز، به استناد یک اشتباه چاپی، حرکتی را اشتباه تلفظ می کرده مثلا به جای ضمه، فتحه می خوانده است وظیفه او در مورد نمازهای خوانده شده چیست؟
لطفاً به سؤالات زیر در مورد قرائت نماز پاسخ دهید:
1ـ در بحث قرائت نماز، وقف به چه معناست؟ آیا ملاک نَفَسْ گرفتن است، حتّى اگر توقّفى صورت نگیرد؟ یا ملاک وقف عرفى است، حتّى اگر نَفَسى گرفته نشود؟
2ـ آیا بر هر کلمه اى از کلمات نماز مى توان وقف کرد؟ یا ملاک درستى معناست؟ مثلا اگر «الحمد الله» بگوید، و بعد از مدّتى «رَبِّ الْعالَمین» گفته شود، آیا نمازش صحیح است؟
3ـ آیا وقف به حرکت در همه اجزاى نماز اشکال دارد؟ یا فقط در قرائت اشکال دارد؟ مثلا اگر بگوید «سُبْحانَ رَبِّىَ الْعَظیمِ» (با حرکت) و بعد از مدّتى بگوید «وَ بِحَمْدِه»، آیا وقف به حرکت محسوب مى شود؟
4ـ آیا گفتن اذکارى که کاملا جداى از هم هستند، به صورتهاى زیر صحیح است:
الف) مثلا گفته شود «سُبْحان اللّهِ» سه بار بدون توقّف (با حرکت).
ب) گفته شود «سُبْحانَ اللّهِ» با توقّف (با حرکت).
