بسم الله الرحمن الرحیم
لازم است در ابتدا از همه‌ی مسئولین و دست اندرکاران همایش «کتاب سال حوزه» تقدیر و تشکر نمایم و برای نویسندگان و داوران و همه‌ی کسانی که در برپایی چنین همایش پرارزش علمی تلاش می‌کنند، آرزوی توفیق الهی دارم.
کتاب و قلم و آنچه از آن می‌تراود در نگاه دین اسلام، مقدس و متعالی است چنانکه خداوند به قلم و آنچه بدان نگاشته می‌شود، سوگند یاد می‌کند و در کلام اهل بیت علیهم السلام کتاب‌ها به باغ‌های اهل علم تشبیه می‌شود گویی چون به آن پای می‌گذارند مبتهج شده و بهره‌ها می‌برند.
روشن است که کتاب مهم‌ترین وسیله‌ی انتقال علم از پیشینیان به آیندگان بوده و نسلی که به کتاب و کتاب‌خوانی، اهمیت ندهد از میراث غنی گذشتگان محروم است و آینده چندان روشنی نخواهد داشت.
البته ضعف فرهنگ کتاب‌خوانی و عدم ترویج مناسب آن در میان نسل جوان و جایگزینی رسانه‌های جدید و گوناگون به همراه هزینه‌ی بالای تهیه‌ی کتاب از موانع اساسی در این باره است که می‌بایست مسئولان امر چه در دولت و چه در نهادهای فرهنگی دیگر در این باره چاره‌ای بیندیشند تا مردم کتاب را به عنوان مهم‌ترین همراه خویش برگزینند.
حوزه‌های علمیّه نیز از دیرباز تاکنون محل تولید علم و معرفت بوده و هست. اساسی‌ترین کار اندیشمندان اسلامی تحصیل و تدریس علم و تحقیق و پژوهش برای حل مشکلات می‌باشد که ثمره‌ی این تلاش‌ها غالباً در قالب مقالات و کتب نمایان می‌شود.
در اینجا لازم است که توجه شرکت کنندگان در این همایش و مسئولین را به چند نکته معطوف دارم:
1. با توصیه و تشویق روحانیون خصوصاً طلاب جوان به نوشتن، به اهمیت عرضه افکار و اندیشه‌ها در قالب کتب و مقالات توجه بیشتری شود.
2. آموزش و توانمندسازی عموم فضلا در نویسندگی از اهمیت بسزایی برخوردار است که با حمایت و پشتیبانی از طلاب مستعد، مؤلفان زبردستی برای آینده حوزه‌های علمیّه تربیت خواهد شد.
3. اطلاع جامع از تولیدات علمی مراکز مختلف در حوزه‌های علمیه به همراه ارزیابی دقیق و کامل آنها زمینه‌ی شناسایی و تشویق بهترین آثار است.
4. شناسایی نیازهای امروز جامعه اسلامی و جهان در کنار موضوعات بنیادین و مبنایی و هدایت و تشویق پژوهشگران و فضلا به تألیف کتب و مقالات گوناگون جهت بررسی این نیازها و ارائه‌ی راه حل آنها موجب زنده‌بودن جریان علمی در حوزه می‌شود.
5. برای استفاده سطوح مختلف جامعه از آثار دینی، لازم است از قالب‌های گوناگونی از جمله داستان، تاریخ نگاری، خاطره نگاری، پرسش و پاسخ و یا صورت‌های دیگر که هر کدام مخاطب خاصی را شامل می‌گردد، استفاده شود. گاهی ارائه یک محتوای دینی در قالب یک داستان مانند آنچه ما در کتاب «فیلسوف‌نماها» انجام دادیم اثری ماندگارتر از یک متن استدلالی و برهانی دارد.
امیدواریم با لطف الهی و عنایات حضرت ولی عصر عجّل الله فرجه الشریف تلاش‌های انجام شده در راستای توسعه و ارتقا سطح علمی حوزه‌های علمیه و فعالیت‌های پژوهشی، به ثمر نشسته و شاهد پیشرفت و تعالی بیشتر در این عرصه باشیم. إن شاءالله
در پایان بار دیگر از همه‌ی کسانی که در این راه، با تلاش، همکاری و همفکری مقدمات برپایی این مراسم را فراهم کردند، به سهم خود قدردانی نموده و توفیقات ایشان را از درگاه ربوبی خواستارم.
والسلام علیکم و رحمة الله
قم – ناصر مکارم شیرازی
بهمن 1401
