حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی شامگاه دوشنبه در برنامه چشمه معرفت که از شبکه یک سیما پخش شد، با تسلیت ایام شهادت حضرت علی(علیه السلام)، اظهار کردند: تمام دوران زندگی امام علی(علیه السلام) بسیار طوفانی و پر از مشکلات بود و بنده باور ندارم کسی به اندازه امام علی(علیه السلام) این همه مشکلات را در زندگانی خود پشت سر گذاشته باشد.
ایشان با اشاره به دلاوری های امیرالمؤمنین(علیه السلام) در رکاب رسول خدا در جنگ های مختلف، تصریح کردند: حضرت علی(علیه السلام) فقط در جنگ احد، نود زخم برداشت که بعضی از آنان به دلیل نزدیکی به یکدیگر، قابل مداوا و بستن نیز نبودند.
معظم له با بیان اینکه یکی دیگر از دوران های طوفانی امیرالمؤمنین(علیه السلام) بعد از ارتحال رسول خدا و در دوران خلفا بود، تصریح کردند: مسائل مستحدثه بسیاری پیش می آمد که در زمان پیامبر(صلی الله علیه و آله) واقع نشده بود؛ از خلفا در زمینه های مختلف پرسش می شد اما پاسخی نداشتند و دنبال حضرت علی(علیه السلام) می فرستادند تا مشکل را حل کند.
ایشان با اشاره به شبهه های مختلفی که از سوی مخالفان اسلام مطرح می شد، افزودند: این جمله در کتب شیعه و اهل سنت به نقل از خلیفه دوم نقل شده که می گفت: «خداوندا من را زنده نگذار زمانی که مشکل علمی پیش بیاید و علی(علیه السلام) برای گشودن آن مشکل نباشد».
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی در ادامه تصریح کردند: در زمان خلیفه دوم، دو زن شبانه در اتاقی خوابیده بودند و هردو بارور بودند و هردو بدون آمدن دایه وضع حمل کردند، یکی پسر و یکی دختر آورده بود اما میان آنان برای آنکه نوزاد پسر، فرزند کدامیک است، دعوا شد؛ برای اینکه دختر از نظر آنان عیب بود در حالی که دختر در اسلام، ناودان رحمت الهی است که در خانه ها گشوده می شود.
ایشان تصریح کردند: خلیفه دوم جمعی از اصحاب را جمع کرد و گفت در زمان پیامبر(صلی الله علیه و آله) چنین اتفاقی نداشتیم که پاسخ آن را بدانیم؛ سپس گفت می دانم گره این مشکل بدست علی بن ابی طالب(علیه السلام) حل می شود؛ در ادامه مطرح شد که دنبال علی(علیه السلام) بروند اما خلیفه دوم گفت نه، ما باید دنبال او برویم، نباید او را دنبالش بفرستیم پیش ما بیاید.
معظم له افزودند: در این هنگام، امیرمؤمنان(علیه السلام) در باغستانی مشغول آبیاری و پرورش درختان نخل بود؛ از پشت دیوار مشاهده کردند حضرت علی(علیه السلام) در عین آبیاری باغ، آیات قرآن هم می خواند؛ آمدند وارد شدند و گفتند مشکلی پیش آمده که صحابه هم در پاسخ آن مانده اند و در زمان پیامبر(ص) هم نمونه نداشته است؛ شرح ماجرا دادند و گفتند آیا ما قرعه بکشیم؟؛ حضرت پاسخ منفی داد و در این هنگام، دست کرد یک مشت خاک از زمین برداشت و فرمود حل این مشکل از این خم شدن من و خاک از زمین برداشتن، آسان تر است.
ایشان تصریح کردند: حضرت علی(علیه السلام) دستور دادند آن دو زن را حاضر کنید و از آنان در ظرفی شیر بدوشید و وزن کنید؛ کسی که شیرش سنگین تر است، صاحب فرزند پسر است چراکه ساختمان پسر خشن تر است و غذایش هم باید غلیط تر باشد؛ ساختمان دختر لطیف تر و غذای او هم باید لطیف تر باشد؛ اینجا بود که خلیفه دوم گفت: «اللهم لا تبقنی لمعضله لیس لها ابن ابی طالب».
*قضات تلاش کنند
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی با بیان اینکه این جریان تاریخی یک پیام هم برای قضات ما دارد، افزودند: بسیاری از قضات هستند تا دعوایی می شود می گویند قرعه بزنیم یا اقامه سوگند توسط منکر صورت گیرد؛ حضرت علی(علیه السلام) می گوید باید قضات برای حل مشکلات، کوشش کنند؛ اینها کافی نیست و باید تحقیق کند، بسیاری از اوقات می شود مشکلات را حل کرد اما بعضی قضات توجه نمی کنند و زحمت تحقیق و تلاش به خود نمی دهند.
ایشان در ادامه به روایت جریان تاریخی دیگری درباره ادعای ارتداد یک مسلمان پرداختند و اظهار کردند: شخصی را نزد خلیفه دوم آوردند و گفتند او حرف های بدی می زند؛ می گوید مسیحیان و یهودیان درست می گویند و من دوستدار فتنه هستم؛ بعضی ها گفتند او مرتد شده و باید اعدام شود.
معظم له افزودند: خلیفه دوم در واکنش به این موضوع گفت دنبال علی(علیه السلام) بفرستید؛ امام علی(علیه السلام) آمد و گفت او نگاه به بعضی از آیات قرآن کرده و درست می گوید؛ در قرآن می خوانیم: یهودیان می گویند مسیحیان برنامه ندارند و مسیحیان هم می گویند یهود برنامه و پایه ندارد؛ همچنین اینکه او می گوید من فتنه را دوست دارم، منظورش اموال و اولاد است؛ بر این اساس این فرد مسلمان از ارتداد و اعدام نجات یافت.
*سخنان افراد را تا می توانید حمل بر صحت کنید
ایشان تصریح کردند: پیام این جریان تاریخی این است که اگر کسی حرف زد، تا می توانید حمل بر صحت کنید و حمل بر فساد نکنید؛ اگر راهی برای صحت است باید آن را پیدا کرد، امیرمؤمنان(علیه السلام) از دو آیه در قرآن استفاده کرد و این شخص را نجات داد.
معظم له در پایان خاطرنشان کردند: حضرت علی(علیه السلام) پناهگاه علمی مسلمین در ایام خلفا بود و اگر ایشان نبود، آبروی خلفا و اسلام می رفت.
