آرمان توسعه پایدار (2030) قبل و بعد از تصویب، همواره منتقدانی در سراسر جهان داشته که نسبت به خطرات آن بر فرهنگ و حاکمیت ملی کشورها هشدار داده اند. منشا این نگرانی ها، نفوذ برخی دولت ها و گروه های خاص بر سازمان ملل و ادارات تابعه آن می باشد که با تحمیل نظرات خود، اهداف خود را در سرتاسر جهان به پیش می برند.
از جمله خطرات این برنامه که با اندکی تامل در مفاد اهداف برنامه، به ضمیمه شاخص های پیشنهادی برای ارزیابی روند اجرای این برنامه فهمیده می شود، "جهانی سازی فرهنگ" است که در نهایت به نابودی فرهنگ بومی کشورها منتهی خواهد شد. در این فرآیند، کشورهای صاحب نفوذ در سازمان ملل با استفاده از ابزار این سازمان، به مرور، فرهنگ خود را به فرهنگ مشترک همه کشورها تبدیل می کنند.
فعالیت گروه های حامی همجنس بازان و نفوذ آنها در سازمان ملل و سازمان های تابعه، یکی دیگر از خطرات این سند است.
آنچه که واضح است این است که صرف مراجعه به متن این سند منجر به درک این خطرات نمی شود اما واقعیت این است که درک کامل از برنامه 2030 سازمان ملل در گرو فهم کامل متن، اهداف، شاخص های پیشنهادی و نیز بررسی دستور کار تمام سازمان های تابعه سازمان ملل می باشد.
از جمله کسانی که به نقد این برنامه اهتمام داشته خانم شارن اسلیتر[1] می باشد. این محقق آمریکایی مدیر «سازمان بین المللی دیده بان خانواده»[2] که یک سازمان غیر انتفاعیِ مشورتی برای سازمان ملل متحد محسوب می شود، می باشد. وی همچنین ریاست «انجمن حقوق خانواده سازمان ملل متحد»[3] را بر عهده دارد که در امر مشاوره دادن به کشورهای اعضای سازمان ملل متحد در خصوص موضوعاتی از قبیل زندگی، خانواده، و مسائل جنسی ایفای نقش می کند. ایشان بنیان گذار و رئیس "انجمن جهانی سیاست خانواده" می باشد که هر ساله با حضور دیپلمات های سازمان ملل برگزار می شود.
خانم اسلیترهمچنین نویسنده کتاب «حمایت از کیان خانواده: وظیفه هر شهروند مسئول»[4] است و به صورت منظم برای مجله «سازمان دیده بان خانواده» که به صورت آن لاین در بیش از 170 کشور منتشر می شود مقاله می نویسد ودر کنفرانسهای مختلف بین المللی به ایراد سخنرانی می پردازد.
ایشان هدایت چهار پروژه تحسین شده را برعهده دارد که عبارتند از:
- جنگ علیه کودکان: دستور کار آموزش جامع جنسی[5]
- بیماری مسری پورنوگرافی: اثرات مخرب بر کودکان، خانواده، و جامعه[6]
- درک جذابیت جنس موافق[7]
- امپریالیسم فرهنگی: دستور کار حقوق جنسی[8]
علاو بر این، ایشان مسئولیت پروژه «خانواده برای ایتام»[9] را بر عهده دارد و حامی فرزند پذیری در سطح بین المللی و بومی است. وی در سال 2007 توسط مادران آمریکایی به عنوان مادر سال ایالت آریزونا انتخاب شد. او به همراه همسر و هفت فرزندش که سه تن از آنها کودکان یتیمی از کشور موزامبیک هستند که والدین خود را در اثر ایدز از دست داده اند، زندگی می کند.
وی در این گزارش تحلیلی، با استناد به شواهدی از سازمان ملل و ادارات زیرمجموعه آن، به بیان خطرات و تاثیرات برنامه 2030 بر نهاد خانواده، فرهنگ بومی کشورها و حاکمیت ملی آنها میپردازد.
نظر به ساده انگاری، ساده لوحی و انفعال برخی در کشور، در مقابل تصمیمات اتخاذ شده توسط سازمان های جهانی، انتشار این گزارش خالی از فایده نیست.
جهت دریافت فایل پی دی اف گزارش کلیک کنید.
جهت مطالعه متن گزارش کلیک کنید.
[1] Sharon Slater
[2] Family Watch International
[3] UN Family Rights Caucus
[4] Stand for the Family: A Call to Responsible Citizens Everywhere
[5] The War on Children: The Comprehensive Sexuality Education Agenda
[6] Porn Pandemic: The Devastating Impacts on Children, Family, and Society
[7] Understanding Same-Sex Attraction
[8] Cultural Imperialism: The Sexual Rights Agenda
[9] Families for Orphans
