اگر شخصی اتومبیل خود را در اختیار فرد فاقد گواهینامه دهد، در حالی که رانندگی بدون گواهینامه از نظر قانون جرم محسوب میشود؛ آیا کسی که اتومبيل را به فرد مذکور داده، در برابر این کار مسئوليّتى دارد؟
چنان چه شخصى در مقام دفاع از خود، مجبور شود كه صدمه بدنى به خود وارد كند، يا موجب مرگ خود گردد، مسئوليّت مرگ مدافع، يا صدمات وارده بر عهده كيست؟ به عنوان مثال اگر براى فرار از تجاوز جنسى خود را به شيشهاى بزند و مجروح شود، يا در اثر پريدن از بلندى پاى او بشكند، يا فوت نمايد، چه كسى ضامن است؟در این فرض آيا بين صورتى كه راه فرار منحصر در آنچه انتخاب كرده بوده، و موردى كه راه ديگرى براى فرار وجود داشته، ولى شخص مورد هجوم در اثر ترس يا عجله از اين طريق اقدام نموده، تفاوتى وجود دارد؟
افرادی که زن حامله را برای سقط به طبیب مىبرند و آن طبيب با رضايت زن باردار، بچه را سقط مىكند، سوال این که شرعاً مجازات افرادی كه زن باردار را نزد طبيب بردند چيست؟
آيا جايز است انسان جسد مورّث خود را، چه زن باشد و چه مرد، بجاى دفن در قبر، به صورت موميايى و يا در شيشه الكل نگهدارى نمايد؟ و اگر جايز نيست موضوع مشمول تعقيب و تعزير است؟
اگر شخصی را برای کتک خوردن وجنایت به جایی ببرد و دیگران آن فرد را بزنند یا کاری کنند که موجب دیه شود آیا آن شخص هم دیه باید بدهد (هر چند خودش کاری نکرده است)؟
مجازات نگهدارى، حمل و استفاده شخصى، یا عمومى، از نوارها و دیگر اشیاى مبتذل و مستهجنى که موجب فساد اخلاق و جریحه دار شدن عفّت عمومى مى گردد، چیست؟ آیا متخلّف مستوجب تعزیر شرعى است؟
در مواردى که مُجرم به سنّ بلوغ شرعى رسیده، ولى ثابت شود که:
اوّلا: تشخیص وى خام و ناکافى بوده است.
ثانیاً: ارتکاب جرم او یک اقدام کیفرى جدّى عامدانه و آگاهانه نبوده است.
ثالثاً: با توجّه به اوضاع و احوال شخصى و خانوادگى، قصد مجرمانه اى از او در ارتکاب عمل به اثبات نرسیده است. آیا در این صورت فرد متّهم داراى مسؤولیّت کیفرى است، و باید به مجازات مقرّر برسد؟
اگر مردى در شب زفاف، به علّت عنن، یا عامدا، به وسیله انگشت، یا شىء مناسب دیگرى غیر از آلت رجولیّت، بکارت همسرش را زایل نماید آیا این عمل تعزیر داردو احکام دخول بر آن جاری می گردد، و زوجه مستحقّ کلّ مهر است؟
شخصى در اثر سوختگى به بیمارستان منتقل مى شود و پزشک معالج در انجام معالجه کوتاهى مى کند و شخص مصدوم فوت مى نماید، پزشک قانونى اعلام مى کند: میزان سوختگى به حدّى بوده است که در نهایت منجر به فوت مى شده، امّا سهل انگارى پزشک، باعث گردیده که بیمار زودتر فوت کند، آیا در این فرض مسئولیّتى متوجّه پزشک مى باشد؟
شخصى دخترى را به قصد ازدواج فرارى مى دهد و مدّتى با هم در این حال هستند و اعمالى غیر از آمیزش انجام مى دهند، سپس رضایت اولیاى دختر را جلب مى کنند و عروسى مى نمایند، آیا پسر نسبت به اعمالى که در زمان فرار از قبیل با هم خوابیدن و... انجام داده است باید تعزیر شود؟
چنانچه افرادى در خارج از کشور مرتکب جرایمى شده، و طبق قوانین آن کشور تعقیب و محاکمه گردیده، و کیفر مقرّر براى جرم مورد نظر را گذرانده باشند، و سپس به ایران مراجعت کنند لطفاً بفرمایید:
الف) در جرایم مستوجب قصاص، در صورت درخواست اولیاى دم آیا قابل تعقیب و مجازات هستند؟
ب) در جرایم حدّى حکم چیست؟
ج) در جرایم تعزیرى و بازدارنده چگونه است؟
هرگاه شخصى متّهم به زناى غیر محصن باشد، و در مرحله سوّم و چهارم از اقرار خود عدول کند، و حکم تعزیر در مورد ایشان منظور شود، و همزمان در شعبه دیگرى به همان اتّهام محکوم گردد، حکم شرعى مسأله چیست؟
اگر کسى با اختیار و علم به این که چنانچه وارد جمع مشرکین و وهّابى هاى متعصّب شود او را مجبور به کفر و ارتداد می کنند(با توجّه به این که بناى مرتد شدن را هم نداشته است) حکم او چیست؟
چنانچه متّهم بعد از اقرار به شرب خمر در محضر دادگاه مدّعى شود که قبل از دستگیرى از گناه خود توبه نموده است، آیا در این مورد حدّ ساقط مى گردد، یا این که این مورد از مواردى است که مى تواند مشمول عفو ولىّ امر قرار گیرد؟
با توجّه به مادّه 513 قانون تعزیرات سال 1375 که مقرّر مى دارد: «هر کس به مقدّسات اسلام و یا هر یک از انبیاى عظام(علیهم السلام) یا ائمّه طاهرین(علیهم السلام) یا حضرت صدّیقه طاهره(علیها السلام) اهانت نماید، اگر مشمول حکم ساب النّبى باشد اعدام مى شود و در غیر این صورت به حبس از یک تا پنج سال محکوم خواهد شد» سؤال این است که آیا از جنبه فقهى توهین به مقدّسات اسلام (غیر از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و انبیاى عظام یا ائمّه طاهرین(علیهم السلام) یا حضرت صدّیقه طاهره(علیها السلام)) مثلاً توهین به کعبه معظّمه یا مساجد و امثال آن مى تواند به سبّ النّبى(صلى الله علیه وآله)منجر شود و تحت این عنوان مشمول مجازات اعدام گردد، یا محکوم به تعزیر می گردد؟
