در روستاى ما شیره انگور را به طریق زیر تهیّه می‌کنند:
«ابتدا انگورها را می‌چینند و در حوض‌های مخصوص ریخته و می‌شویند. سپس انگورها را لِه کرده و آب آن را می‌گیرند. پس‌ازآن، خاک مخصوصى با آن مخلوط کرده و آن را رها می‌کنند تا ته‌نشین شود. آنگاه آب انگور را در ظرف‌های مخصوص بزرگى می‌ریزند و آن را به‌وسیله آتش می‌جوشانند تا یک‌سوم یا یک‌چهارم آن تبخیر شود. سپس باقیمانده آن را در ظرف‌های کوچک‌تر ریخته و در آفتاب قرار می‌دهند تا دو ثلث، یا بیشتر آن، تبخیر شود، در حدّى که سفت می‌شود.»
با توجّه به توضیحات بالا لطفاً بفرمایید:
الف- آیا خوردن شیره‌ای که به این طریق به‌دست‌آمده حلال است؟ و برفرض حرمت، آیا نجس هم است؟
ب- وظیفه کسانى که سال‌های متمادى به این طریق، شیره تهیّه کرده و خودمصرف نموده و مقدار زیادى از آن را به فروش رسانده‌اند، چیست؟
بیمارانى که داراى ناراحتى لثه می‌باشند، به هنگام غذا خوردن مقدارى خون از لثه آن‌ها خارج و با غذا مخلوط می‌گردد، خوردن غذاى فوق براى آن‌ها چه حکمى دارد؟
در مفاتیح الجنان بیان شده که روزی فردی در نزد امام جعفر صادق (علیه السلام) از تنگی نفس می نالید و حضرت برای درمان او بول شتر را تجویز می کند، مگر بول شتر نجس نیست و خوردن چیز نجس حرام نمی باشد؟ لطفا توضیح دهید.
آیا اگر در کشوری خارجی، کسی غیر مسلمان برای انسان غذای حلال (مثل ماهی) درست کند (مثلاً رستوران ها که هم ماهی دارند و هم گوشت خوک و حرام)، آیا آن غذا حرام است؟ چون بالآخره دست آشپز که مسلمان نیست با غذا تماس پیدا خواهد کرد؟
