مسأله 1403ـ کسى که شصت روزه را براى کفّاره انتخاب کرده، احتياط واجب آن است که 31 روز آن را پى در پى به جا آورد، ولى در 18 روز که در بالا گفته شد پى در پى به جا آوردن لازم نيست.
مسأله 1402ـ هرگاه هيچ يک از اين سه کار ممکن نشود هر چند «مُد» که مى تواند به فقرا اطعام کند و اگر نتواند بايد 18 روز روزه بگيرد و اگر نتواند هر چند روز که مى تواند به جا آورد و اگر نتواند استغفار کند و همين اندازه که در قلب بگويد: «استغفراللّه» کافى است و واجب نيست بعداً که قدرت پيدا کرد کفّاره رابدهد.
مسأله 1401ـ کفّاره روزه يکى از سه چيز است: آزاد کردن يک بنده، يا دو ماه روزه گرفتن، يا شصت فقير را سير کردن (و اگر به هر کدام يک «مُد» که تقريباً 750 گرم است گندم يا جو يا مانند آنها بدهد کافى است). و در زمان ما که بنده آزاد کردن موضوع ندارد در ميان دو چيز ديگر مخيّر است و به جاى گندم مى تواند مقدار نانى بدهد که گندم آن به اندازه يک «مُد» است.
مسأله 1399ـ كارهايى كه روزه را باطل مى كند اگر عمداً و با علم و اطّلاع انجام دهد، علاوه بر اين كه روزه او باطل مى شود و قضا دارد، كفّاره نيز دارد; ولى اگر به خاطر ندانستن مسأله باشد كفّاره ندارد، ولى قضای آن واجب است.
مسأله 1498ـ اموالى را که انسان به مصرف نذر و کفّاره و مانند آن مى رساند جزء مخارج ساليانه اوست، همچنين اموالى را که به ديگران مى بخشد يا جايزه مى دهد اگر از شأن او زياد نباشد جزء مخارج سالانه حساب مى شود.
مسأله 2303ـ اگر از روى فراموشى يا اجبار و اضطرار به قسم عمل نکند کفّاره ندارد و قسمى که آدم وسواسى مى خورد مثل اين که مى گويد و اللّه الآن مشغول نماز مى شوم، ولى وسواس مانع مى گردد اگر وسواس او طورى باشد که بى اختيار به قسم خود عمل نکند کفّاره ندارد.
مسأله 2302ـ هرگاه عمداً با قسم خود مخالفت كند بايد كفّاره دهد، ده فقير را سير كند، يا بر آنها لباس بپوشاند، يا يك بنده را آزاد نمايد (و در زمان ما که بنده آزاد کردن موضوعیّت ندارد میان دو چیز دیگر مخیّر است) و اگر توانايى بر اينها نداشته باشد بايد سه روز روزه بگيرد.
مسأله 2299ـ كسى كه به عهد خود با شرايط بالا عمل نكند بايد كفّاره بدهد و كفاره عهد مانند كفاره نذر است، يعنى سير كردن شصت فقير، يا دوماه روزه پى در پى (يعنى سى و يك روز آن را پشت سر هم به جا آورد) يا آزاد كردن يك بنده؛ و در زمان ما که بنده آزاد کردن موضوع ندارد در میان دو چیز دیگر مخیّر است.
مسأله 2287ـ اگر نذر کند تا وقت معيّنى عملى را ترک نمايد بعد از گذشتن آن وقت مى تواند آن کار را به جا آورد و اگر پيش از گذشتن وقت از روى فراموشى يا اجبار انجام دهد چيزى بر او نيست، ولى لازم است تا آخر وقت نذر، آن عمل را به جا نياورد و اگر بدون عذر آن را به جا آورد بايد مطابق آنچه در مسأله پيش گفته شد کفّاره بدهد.
مسأله 2286ـ اگر كسى از روى اختيار به نذر خود عمل نكند گناه كرده و بايد كفّاره بدهد و كفّاره نذر عبارت است از اطعام شصت فقير، يا دو ماه پى در پى روزه گرفتن (یعنی سی و یک روز آن را پشت سر هم بجا آورد)، يا يك بنده آزاد كردن؛ و در زمان ما که بنده آزاد کردن موضوع ندارد در میان دو چیز دیگر مخیّر است.
سؤال اگر کفاره قسم بر عهده داشته باشد و توان مالی اطعام ده نفر را داشته باشد ولی دسترسی به ده نفر فقیر مقدور نشود میتواند ده مد طعام به یک فقیر بدهد یا تبدیل به سه روز روزه می‌شود؟
چنانچه شخص متأهلی قسم به خدا خورده که با غیر همسر خود ازدواج دیگری نکند ولی بعد از مدتی از قسم خود تخلف کند آیا با این کار که شکستن قسم بوده باید کفاره بپردازد؟
اگر خانمی بدون اطلاع همسرش قسم بر عدم وقوع وطی در دبر بخورد، آیا قسمش صحیح است؟ چنانچه همسرش مصر باشد و انجام دهد، آیا کفاره‌ای لازم می‌آید؟ آیا در صورت تکرار این کار تعدد کفاره به تعدد دخول واجب می‌شود؟
شخصی چند روزی است که کفاره روزه‌ای که بر او واجب شده است را شروع کرده ازآنجایی‌که باید ۳۱ روز پشت سر هم باشد وقتی به عید قربان میر سد و ۱ روز وقفه در روزه او میفتد آیا اشکالی در روزه ایجاد می‌کند و اگر این شخص بخواهد ثواب روزه دهه اول ذی‌الحجه را ببرد تکلیف چیست؟
چنانچه فردی در روزه‌ی کفاره ماه رمضان بعد از اذان صبح متوجه شود جنب شده است، روزه‌ی کفاره او چه حکمی دارد؟ آیا مانند مسئله ۱۳۸۲ رساله باید عمل کند یا این مسئله فقط شامل روزه قضا می‌شود و ربطی به کفاره ندارد؟
اگر کسی مبلغی که به او داده‌اند و می‌داند که این مبلغ مربوط به یکی از این سه مورد (کفاره، سهم روحانی، کمک به مسجد) است، ولی الآن مردد است که این مبلغ دقیقاً مربوط به کدام مورد میباشد تکلیف این مبلغ چیست؟ آیا میتواند آن را صدقه بدهد تا بری الذمه بشود؟
