اگر مکلّفى از مرجعِ میّتِ اعلمِ از حىّ تقلید نموده باشد; ولى بعد از فوت ایشان، حىّ، اعلم از میّت و یا مشکوک الاعلمیّه گردیده باشد، در این صورت نظر مبارک را راجع به بقاء بر تقلید بیان فرمایید.
برخى از مردم روش‌های دیگرى، غیر از آنچه در توضیح المسائل آمده، براى انتخاب مرجع تقلید در نظر می‌گیرند. نظیر:
الف از مرجعی تقلید می‌کنیم که شاگرد مرجع قبلى ما باشد.
ب مرجعى را انتخاب می‌نماییم که فتاواى آسان‌تری داشته باشد.
ج مرجعى که بیشتر اقوام و آشنایان از او تقلید می‌کنند را برمی‌گزینیم.
د مقلّد مرجعى می‌شویم که پدر و مادر، یا معلّم ما معرفی نماید.
آیا انتخاب مرجع تقلید با روش‌های فوق صحیح است؟
آیا کسی که از ما سؤال شرعی می‌پرسد حتماً باید مرجعش را بپرسیم و اگر ندانیم که مقلد کدام مرجع بوده فتوای مرجع تقلید خود را بگوییم و او عمل کند مدیون هستیم؟
اگر مرجع تقلید در موضوعی از موضوعات اظهارنظر کند آیا بر مقلد واجب است که ازنظر او پیروی کند؟
در فرضی که مقلد یقین به موضوع خاصی مانند کثیر السفر دارد و بر این اساس عمل کند آیا لازم است که از مرجع تقلید خود در این زمینه نیز استفتاء کند یا عمل به‌یقین خود کافی است؟
چند سال پیش یادم رفته بود که بعد از سن تکلیف مرجع تقلیدم آقای بهجت بود یا آقای مکارم شیرازی تا اینکه خودم آقای مکارم شیرازی را انتخاب کردم حالا تکلیف آن چند سالی که تو شک بودم چیست؟
با عنايت به اینکه مذهب شيعه و شافعى ازنظر اصولى بسيار به هم نزدیک‌اند و علماى عظام شيعه و اهل سنّت نيز بر اين موضوع واقف‌اند، این‌جانب كه پيرو مذهب شافعى هستم در بسيارى از موارد از فتاواى حضرت‌عالی تقليد مى‌نمايم. آيا تقليد این‌جانب صحيح است؟
امروزه متأسفانه بيان احكام شرعى در برخى منابر و مجالس مذهبى به فراموشى سپرده‌شده، يا به‌اندازه كافى به آن پرداخته نمى‌شود؛ و از سوى ديگر، برخى از افراد و روزنامه‌ها و كتاب‌هاى فاقد صلاحیت، به اظهارنظر در مسائل شرعى مى‌پردازند. توصيه شما به دو گروه فوق و مردم چيست؟
