یکى از برادران شاعر جوان، اخیراً ترجمه کل قرآن مجید را به شعر و به نظم درآورده است که به عنوان نمونه دو سوره حمد و کوثر ضمیمه مى باشد.
سوره حمد:
سرآغاز صحبت به نام خداست *** که بخشنده و مهربان کبریاست ستایش بود خاص آن کردگار *** که باشد دو گیتى از او برقرار که بخشنده و مهربان است نیز *** بود صاحب عرصه رستخیز تو را مى پرستیم تنها و بس *** نداریم یاور به غیر از تو کس مرا کن هدایت به راه درست *** به آن کس که مُنعَم ز نعمات تُست نه آنان که خشمت برآنان رواست *** نه آنان که هستند گمره ز راست. و نظم سوره کوثر: سرآغاز صحبت به نام خداست *** که بخشنده و مهربان کبریاست همانا تو را اى پیامبر که ما *** نمودیم خود حوض کوثر عطا تو هم پس به شکرانه مى خوان نماز *** براى خدایت بکن ذبح باز همانا همان کس که عیبت بخواند *** خودش نسل مقطوع و ابتر بماند؛ لذا با توجه به این که نشر فرهنگ قرآنى با زبان شعر که در بسیارى از مردم اثر عمیق ومثبت دارد، یکی از نهادهای فرهنگی مصمّم است آن را تکثیر و ترویج دهد، نظر حضرتعالی در این مورد چه می باشد؟
مرحوم حاج شیخ عباس قمى(ره) در «مفاتیح الجنان» از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که «مکروه است روایت شعر براى روزه دار و مُحرم و در حرم و در روز جمعه و شبها و لو شعر حق باشد» حضرت عالى در این مورد چه مى فرمایید؟
