شخصى از دنيا رفته و در هنگام فوت هيچ فرزندى نداشته است-وراث او چند نوه پسر هستند كه از دو پسرى كه قبل از او فوت کرده‌اند داشته است آيا مال او ابتدا بايد نصف شده و هر نيمه بين فرزندان هر يك از پسرانش تقسيم شود يا اينكه مالش بدون تنصيف بين نوه‌هايش تقسيم می‌شود؟ يعنى اگر ميت از يك پسرش فقط يك نوه و از پسر ديگرش چهار نوه داشته باش- با فرض اينكه هر پنج نوه پسر باشند - نوه اول یک‌پنجم ارث می‌برد؟ يا اينكه نصف ارث مال اوست؟
يكى از فرزندانم، كه متأسفانه معتاد است، داراى عيال و دو فرزند ذكور كبير است كه همه آنها بحمدالله سالم هستند. با توجّه به اینکه يقين دارم پس از مرگم اموالى كه از من به ارث می‌برد را حیف‌ومیل خواهد كرد، آيا اجازه دارم سهم‌الارث ايشان را بنام دو فرزندش كنم تا در آينده و بعد از مرگ من با مشكل مالى مواج نگردند؟
ما دو برادر هستیم و باغى از پدر به ما ارث رسیده است که نصف آن حقّ من بوده و نصف دیگرش حقّ برادرم است اکنون من قصد فروش حقّ خود را دارم، ابتدا به برادرم و سپس به همسایه بغل‌دستی خود نیز گفته‌ام و آنها از خریدن این ملک صرف‌نظر کرده‌اند. اکنون می‌خواهم به شخص دیگرى بفروشم ولى برادرم مانع می‌شود و می‌گوید: بیا دوباره زمین را تقسیم کنیم، درحالی‌که 25 سال از تقسیم اولیه که با رضایت انجام شده است می‌گذرد و علّت جلوگیرى ایشان این است درختى است که ریشه و تنه آن در ملک برادرم است امّا اکثر شاخه و برگ‌های آن در ملک من است و مانع از تابش نور خورشید بر زمین من است تکلیف ما چیست؟
اگر شخصی در گذشته ملکی را وقف نموده به شرط آنکه اگر اولاد او در آینده محتاج شد وقف به آنان برگردد -آیا وقف و شرط صحیح است یا باطل و آیا وراث می توانند به اداره اوقاف جهت پس گرفتن مال وفقی مراجعه کنند؟
اینکه اگر ورثه بدانند مالی میت مخلوط به مال مردم است یا نه؛ نه مقدار و نه صاحب‌مال را می‌شناسند، آیا اگر خمس ماترک میت را بدهند کفایت می‌کند؟(درواقع آیا اینکه در مال مخلوط به حرام با اخراج خمس، آن مال حلال می‌شود شامل میت هم می‌شود؟)
شخصى ادّعا مى كند كه برادرزاده اش تمام اموال خود را به او هبه کرده است ولى او انكار مى كند و مى گويد: «تمام اموالى كه از پدرم به ارث رسيده است را امانت گذاشته ام و اصلاً و ابداً به كسى نداده ام» آيا در صورت عادل بودن مدّعى، قول او شرعاً مسموع است؟
