حاشیه آقا بر عروه آمده جلد 1 صفحه 145 در پاورقی 3 آمده است: اگر فردی شک در بیرون آمدن مذی کند دلیلی بر بنا بر عدم آن نیست؛ اگر احتمال عقلایی معتد به بدهد و بنا برفرض وجودش جز با دست کشیدن برطرف نشود حال اگر کسی هنگام بول همین حالت برای او پیش آید و فقط آب بریزد و دست نکشد و نداند که آیا مذی برطرف شده یا نه؛ آیا آن قسمت نجس است و نمازهایی که در این مدت خوانده باطل است؟ در صورت بطلان آیا این حکم فتوا است یا احتیاط واجب است؟
در مفاتیح‌الجنان بیان‌شده که روزی فردی در نزد امام جعفر صادق (علیه‌السلام) از تنگی نفس می‌نالید و حضرت برای درمان او بول شتر را تجویز می‌کند، مگر بول شتر نجس نیست و خوردن چیز نجس حرام نیست؟ لطفاً توضیح دهید.
در مسئله 183: «هرگاه چيزى با بول پسر يا دختر شيرخوارى كه غذا خور نشده نجس گردد، چنانچه یک‌مرتبه آب روى آن بريزند پاك می‌شود و در لباس و فرش و مانند آن فشار لازم نيست، ولى احتياط مستحب آن است كه دومرتبه بريزند.» آیا غساله آن نجس است و جمع‌کردن آن لازم است؟
