استفاده از تلفن ادارات و نهادها با پرداخت هزینه آن و یا استفاده از وسایل نقلیه در ساعات غیر ادارى جهت انجام کارهاى شخصى از قبیل عیادت مریض و تشییع‌جنازه و یا سخنرانى در مجالس وعظ و سوگوارى، توسّط آقایان روحانیون محترم سیاسى عقیدتى (با اینکه روغن و بنزین و استهلاک اتومبیل را خودشان از جیب خود تأمین می‌نمایند) چه حکمی دارد؟
مشاهده می‌شود که برخى مدیران، مسئولان ادارات و نهادهاى دولتى، بنا به مصالحى از امکانات دولتى استفاده شخصى می‌کنند، یا برخى از امکانات را مثلاً به‌عنوان تشویق در اختیار عدّه‌ای از کارمندان خاص قرار می‌دهند. این عمل شرعاً چه حکمی دارد؟
استفاده شخصى از اموال حکومت‌های اسلامى (غیر ایران)، مثل ماشین‌سواری و مانند آنچه حکمی دارد؟ آیا استفاده از اسلحه و مانند آن، براى دفاع از مذهب شیعه اثناعشری جایز است، یا اجازه حاکم شرع ضرورى است؟
با توجّه به اینکه با «تکدّى گرى» به‌عنوان یک جرم برخورد قانونى نمی‌شود، بعضاً افرادى تحت عنوان فقیر و تهیدست در سطح شهر به تکدّى گرى مشغول‌اند؛ و مردم خیرخواه با دیدن وضعیت ظاهرى این افراد، از روى رأفت به آنها کمک می‌کنند. ازآنجاکه توافقى درباره جمع‌آوری متکدیان از سطح شهرها منعقدشده و مسئول جمع‌آوری آنان شهردارى و نیروى انتظامى و مسئول نگهدارى آنها سازمان بهزیستى در مرکزى به نام هدایت است و در مدّت زمانى که متکدیان در این مرکز نگهدارى می‌شوند تا به خانواده‌هایشان تحویل گردند، احتیاج به استحمام، غذا، لباس، اصلاح سروصورت و مانند آن دارند، لطفاً بفرمایید:
1 ـ طبق دستورالعملی که از طرف سازمان به مرکز ابلاغ‌شده، براى نگهدارى هر نفر در هر شبانه‌روز، مبلغی از آنها گرفته می‌شود. آیا گرفتن این مبلغ مشروع است؟ در صورت مشروع بودن، چنانچه مبلغى اضافه بر آن گرفته‌شده باشد، چه حکمی دارد؟ (لازم به ذکر است که این پول خرج خودشان یا متکدیان دیگر می‌گردد. (
2 ـ بعضى از متکدیان محجورند و قوّه عقلانى آنها زایل شده است و بعضاً پول هنگفتى دارند و خانواده‌های تعدادى از آنها نیز مشخص نیست و چون ما براى همیشه نمی‌توانیم از آنها نگهدارى نماییم، مجبوریم بعد از چند روز آنها را به شهرستان محل اقامتشان اعزام نماییم و خوف این است که پولشان را از دست بدهند. آیا جایز است پول این افراد گرفته شود و به سازمان بهزیستى تحویل گردد تا مورداستفاده سایر مددجویانی که تحت پوشش هستند، قرار بگیرد؟
چند سارق مسلح در وسط بیابان از یک خانواده عشایری گوسفند می‌دزدند پس از طی چند کیلومتر که دور می‌شوند توسط مالباختگان تعقیب شده و با اسلحه درگیر می‌شوند در درگیری یکی از سارقین مسلح کشته می‌شود آیا این کار از موارد دفاع مشروع می‌باشد؟
هرگاه پس از صدور حکم موت شخص مفقودالاثر و تقسیم ترکه بین ورثه، مفقودالاثر پیدا شود تکلیف ورثه نسبت به عین مال و منافع مستوفات و منافع غیر مستوفات چیست؟ و اموالى که در مدّت تصرّف از بین رفته است چه حکمى دارد؟
شخصی اموال خود را به مسجد مصالحه نموده است، درحالی‌که وارث طبقه دوّم او (برادر و خواهر) موجودند، آیا اموال مختصر او به مسجد می‌رسد، یا ورثه او نیز حقّى دارند؟
شخصى با کامیون خود به جبهه رفته، هم خودش شهید شده و هم کامیون او نابود گردیده است، سپس دولت عوض کامیون را به خانواده شهید داده است، آیا همسر شهید می‌تواند سهم‌الارث خود را از آن ادعا کند؟
این‌جانب تمام اموال منقول و غیرمنقول خود را در مقابل هزار تومان به فرزندم فروخته و منتقل نموده بودم، به‌شرط اینکه تا من زنده‌ام در اختیار خودم باشد، متأسفانه فرزندم قبل از من از دنیا رفته است، آیا اموال به خودم برمی‌گردد یا به ورثه فرزندم منتقل می‌شود؟
آیا در تبدیل به احسن نمودن اموال موقوفه زمانی که مال جدید را جایگزین مال موقوفه قبلی می کنیم آیا اراده ای از جانب واقف و یا از سوی متولی به جهت وقف نمودن مال جدید لازم می باشد یا خیر ؟
شخصى بهائى منزل خود را جهت مجالس و مراسم بهائیّت وقف نموده و از دنیا مى رود، فرزندان وى نیز محلّ سکونت خود را ترک کرده و به شهر دیگرى رفته و سپس با دنیا وداع کرده اند، یکى از فرزندان واقف زنده و مدّعى است که مسلمان شده است، آیا وقف صحیح است؟ یا وقف باطل و تمام اولاد، بالسّویه از آن ماترک ارث مى برند؟ یا فقط آن که مدّعى اسلام است ارث مى برد؟
با توجّه به اینکه خمس یکى از ضروریات اسلام است و جماعت صوفیه فقط عشریّه می‌دهند، آن‌هم به قطب شأن؛ استفاده کردن از غذاها و نیز ماندن در منزلشان و بالأخص نمازخواندن در آنچه حکمى دارد؟
خانمى است که مقیّد به نماز است ولى همسر او گه گاه، آن‌هم به‌اجبار زن نماز می‌خواند و همچنین شوهر او حساب سال ندارد؛ در این صورت ماندن زن در خانه شوهر و استفاده از خوراک و پوشاک او جایز است؟
