با توجّه به مادّه 513 قانون تعزیرات سال 1375 که مقرّر مى دارد: «هر کس به مقدّسات اسلام و یا هر یک از انبیاى عظام(علیهم السلام) یا ائمّه طاهرین(علیهم السلام) یا حضرت صدّیقه طاهره(علیها السلام) اهانت نماید، اگر مشمول حکم ساب النّبى باشد اعدام مى شود و در غیر این صورت به حبس از یک تا پنج سال محکوم خواهد شد» سؤال این است که آیا از جنبه فقهى توهین به مقدّسات اسلام (غیر از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و انبیاى عظام یا ائمّه طاهرین(علیهم السلام) یا حضرت صدّیقه طاهره(علیها السلام)) مثلاً توهین به کعبه معظّمه یا مساجد و امثال آن مى تواند به سبّ النّبى(صلى الله علیه وآله)منجر شود و تحت این عنوان مشمول مجازات اعدام گردد، یا محکوم به تعزیر می گردد؟
مسلمانان باید دست به دست هم داده و در مقابل دشمنان کینه توز بایستند، ما در قرآن کریم آیات بسیاری درباره وحدت داریم، همچنین در روایات دینی ما نیز تاکیدات ویژه ای درباره لزوم وحدت و همگرایی امت اسلام وجود دارد
اگر کسی با کوچکترین ناراحتى، حرفهایى بزند که از آن بوى ارتداد و خداى ناکرده اهانت به مقام خداوند متعال یا معصومین(علیهم السلام) به مشام آید با توجّه به این که مى دانیم لحظه اى دیگر وضو مى گیرد و نماز مى خواند و سایر عبادات را بجا مى آورد، برخورد با این گونه افراد به چه صورت باید باشد؟
آیا مى توان به دلیل تمایزات ذاتى انتقال مطالب در مطبوعات با دیگر طرق شفاهى انتقال، جرایم مطبوعات را، با دیگر جرایم (علیرغم تشابه اسمى) دو نوع جرم تلقّى کرد؟ مثلا آیا شرایط احراز وقوع جرم توهین در روابط شخصى، با احراز وقوع جرم توهین نسبت به حکومت و نهادها و افراد وابسته یکسان است؟