تصوری که از بهشت در جاهای مختلف مثل کتاب عین الحیوه مرحوم مجلسی(ره) متصور شده اند باغی پر از درخت با نهر هایی جاری و مملو از خوراکی و حورالعین و دختران زیبا رو هست که بهشتیان فقط میخورند و با حورالعین خود سرگرم هستند اعمالی که خداوند انسان را حتی در این عالم غلیظ و مادی از افراط در این اعمال نهی فرموده چگونه میتوان قبول کرد که در عالم آخرت خداوند اینگونه پاداش بندگان مومن خود را مرحمت فرماید. آیا اینها همان تشبیهات توضیح دادن لذت جماع برای طفل است یا واقعا جنت چنین است؟