بنده در یکی از مدارس مسئولیت دارم؛ سؤال من این است که: حال با توجه به اجرا و انجام به‌موقع فریضه‌ی نماز آن‌هم در اول وقت تکلیف بنده جهت اجرای این برنامه به‌صورت اجرا در کل مدرسه و هرروز و توجه به بعد تربیتی آن چیست؟
بعضی از همکاران میگن و گله میکنن که به درسمون لطمه وارد میشِ و ... صحبت‌های این‌چنینی یک دانش‌آموز در طول سه چهار سال حضور در مدرسه و برگزاری نماز جماعت اول وقت ممکنه مسیر زندگی افراد رو تغییر بدهد
لذا با این موارد وظیفه‌ی من به‌عنوان یک مدیر و یک معلم چیست؟
تکلیفم چیست و به چه شکل انجام شود؟ لطفاً نظر معظم له رو به بنده اطلاع بدید، چون خیلی مهمِ و می‌خواهم متن جواب معظم له را در دید عموم مدرسه نصب کنم.
بنا بر احادیث معصومین علیهم‌السلام، عید غدیر بزرگ‌ترین عید مؤمنین است. سؤال من این است که آیا خواندن نماز عید در روز 18 ذی‌الحجه جایز است؟ اگر جایز نیست، لطفاً احادیثی که این نماز را جایز نمی‌دانند را بفرمایید.
در مسجد ما بعد نماز صبح و دعای عهد سریع دو رکعت نماز می‌خوانند، بعد چند روز وقتی سؤال کردم این چه نمازی است که شما هرروز بعد دعای عهد می‌خوانید گفتن نماز برای سلامتی آقا امام زمان (عج) لذا طوری جاافتاده انگار واجب است، من که نمی‌خوانم بعضی روزها چون ضایع نشوم می‌خوانم، حتی بعضی از افراد هم که برای بار اوّل یا دوّم مثلاً نماز صبح تشریف می‌آوردند، ناخودآگاه بلند می‌شوند و نماز می‌خوانند چون دیگران بلند می‌شوند، وقتی از آن‌ها سؤال می‌شود نمی‌دانند چه نمازی خوانده‌اند، حال سؤال این است آیا این بدعت نیست چون درجایی نیامده دو رکعت نماز بعد دعای عهد خوانده شود، البته میگویند یک روحانی بالای منبر اعلام کرده است؟
هنگام گفتن الله اکبر اذان مغرب آیا خواندن نمازی تحت عنوان خوف و رجا برای خود صحیح است یا نه؟
اگر خواندن این نماز صحیح نیست پس خواندن چه نمازی جای آن بهتر است؟
بنده استاد حوزه علمیه محمودآباد مازندران و امام جماعت یکی از مساجد می‌باشم در مسجد ما و بسیاری از مساجد شهر ما رسم شده که نماز مستحبی دهه اول ذی‌حجه و نماز شب قدر را این‌گونه می‌خوانند که امام جماعت در جلو و بقیه پشت سر او ایستاده و بدون نیت اقتدا باهم این دونماز را به‌صورت نماز وحدت به‌جا می‌آورند اما بنده به خاطر شبهه‌ای که با توجه به روایات 10062 تا 10067 کتاب وسائل الشیعه (که نهی از اجتماع در نوافل نموده) مایل به انجام دادن این کار نیستم (هرچند برخی این نهی را نهی از اقتداء دانسته‌اند) چند ماه پیش جواز این‌گونه نماز را از برخی بزرگان استفتاء نمودم که فرمودند: (این کار به‌خودی‌خود اشکالی ندارد.)
تکرار هرساله این کار توسط برخی از دوستان طلبه باعث شده است که چنان این کار در دید نمازگزاران مستحسن شود که اگر امام جماعتی این کار را انجام ندهد مانند کسی است که امر مستحب مؤکدی را ترک کرده یا خدای‌نکرده خلافی را مرتکب شده و حتی به این خاطر حاضرند امام جماعتشان را عوض کنند حتی برخی می‌گفتند ترک این نمازِ ما، به گردن امام جماعت است. سؤال من این است مراد از قید به‌خودی‌خود یعنی چه؟ و در چه صورتی انجام این کار اشکال دارد؟ آیا قید (به‌خودی‌خود) در فرض مذکور نیز جاری است؟ یعنی آیا در فرض مذکور نیز ترویج این نماز بی‌اشکال و جایز است؟ آیا امتناع بنده از انجام این کاری که به‌غلط به‌عنوان یک کار مستحسن و نیکو محسوب شده است بی‌مورد است؟
