با توجه به مسأله 737 رساله عملیه، تفاوت بين فراموش کردن نجاست شیء و نماز خواندن با آن با مساله 742 رساله عملیه که نجاست شیئی را فراموش کند و بدن یا لباس با رطوبت مسری سرایت کند و بعد از نماز متوجه شود و نماز صحیح است در چه می باشد؟
بیمارانى که بدن و لباس آنها نجس است و قادر بر جلوگیرى از سرایت نجاست به جایى که مى نشینند نیستند، آیا مى توانند جهت اقامه نماز جماعت یا فراگیرى احکام یا شرکت در سایر مراسم دینى در مساجد حاضر شوند؟
