ما معتقدیم تصمیمى که مسئولین بگیرند و بعد از مجلس بگذرد بر همه لازم الاتباع است ولى در دل از امضاى آن راضى نیستیم و دلیل هم دارم، این قرارداد تحمیلى و به طور تبعیض آمیز است و در واقع آنهایى که این قرارداد را تحمیل کرده اند خلاصه نظرشان این است که همه چیز براى ما و براى دیگران هیچ!! به نظر ما داشتن این قدرت (سلاح اتمى) هیچ افتخارى نیست ولى تبعیض چرا؟ ما مى گوییم چون ما نداریم آنها هم نداشته باشند نه این که چون آنها دارند ما هم داشته باشیم، الآن اکثریت مردم در دل با امضاى این قرارداد موافق نیستند بلکه شرایط، شرایطى است که ناچاریم بپذیریم در حقیقت نوعى واقع گرایى است نه مصلحت گرایى و نتیجه این حرف این است که اگر فشارها بیشتر شود دیگر موافقتى با آن نخواهد شد و مردم عکس العمل نشان خواهند داد.
ایشان در جواب این سؤال که در عراق گروه ها و اندیشه هاى سیاسى زیادى است شما طرفدار کدام هستید و آیا در مورد آنها موضع گیرى مى کنید؟ فرمودند:
باید حداکثر تلاش و کوشش را بکنیم تا افکار و مذاهب مختلف دست به دست هم بدهند زیرا عراق از چندین قوم و مذهب تشکیل شده و هیچ مذهبى به تنهایى نمى تواند بر عراق حکومت کند و تلاش ما هم همیشه در این راه بوده و تاریخ عراق نشان داده که سالها با این اختلاف قومیّتها باهم زندگى کرده اند البتّه اگر آنها را به حال خود بگذارند; و شکى نیست در ابتداى هر انقلابى و هر تحوّلى ناامنى است مهم این است که دستهایى از خارج تحریک بر ادامه ناامنى نکند.
معظّم له در جواب این سؤال که آیا ایران مى تواند اعمال نفوذ بر آرایش نیروهاى سیاسى عراق کند و آیا ایران در آینده چقدر در آن منطقه مى تواند تأثیرگذار باشد؟ فرمودند: با توجّه به این که ایران یک همسایه نیرومند است و آنها خودشان را نیازمند مى دانند مى تواند مؤثّر باشد، ولى نقش ما تنها نقش هماهنگ کننده است و با توجّه به این که اکثریت اهل عراق شیعه هستند و پیوند خاصّى با ایران دارند از این جهت نیز ایران مى تواند مؤثّر باشد و سوق به وحدت بدهد.
ایشان در جواب این سؤال که آیا در صورت وحدت بین مسلمین عراق و ایران نفوذ حوزه قم به نجف منتقل مى شود یا نفوذ حوزه علمیه نجف به قم فرمودند:
شیعه هاى ایران ترجیح مى دهند که خود حوزه علمیه داشته باشند و ترجیح مى دهند عراقى ها هم حوزه علمیه براى خودشان داشته باشند یعنى طرفدار وجود دو حوزه هستند و هر کدام را باعث تقویت دیگرى مى دانند چون ممکن است حوادثى پیش بیاید براى ایران و آن حوزه باشد و یا بالعکس کما این که در زمان صدام حوزه قم جهان تشیع را تغذیه کرد.
ایشان در جواب این سؤال که آیا وظایفى است که بین این دو حوزه تقسیم شود فرمودند:
حوزه نجف مى تواند شیعیان عرب زبان را بیشتر تغذیه کند.
ایشان در جواب این سؤال که آیا شیعه عرب زبان با فارس زبان اختلافاتى دارند فرمودند:
هیچ اختلافى نیست زیرا بسیارى از مراجع شیعه ایرانى هستند و عرب زبانها از آنها پیروى مى کنند و عکس آن هم هست.
معظّم له در جواب این سؤال که آیا بیشتر در این مراکز دینى صحبت از ایجاد یک زندگى مذهبى بر اساس برداشتى از مذهب هست یا اختلافات سیاسى هم نقشى دارد؟ آیا بیشتر تحولات سیاسى تأثیر گذارنده است یا بیشتر علما در حوزه هاى مختلف از دیدگاه مذهبى مطالب را بیان مى کنند؟ فرمودند:
اساس تفکر ما اسلام و مذهب شیعه است و سیاست ما و قوانین ما در چهارچوبه مذهب است امّا نکته دیگر این است که حکومت اسلامى ایران براى علمایش عملا وظایفى ایجاد مى کند ولى در عراق حکومت اسلامى نیست و تبعاً وظایف علماى آنجا با اینجا تفاوت دارد.
ایشان در جواب این سؤال که تفاوت این وظایف چیست فرمودند ما معتقدیم باید نظام اسلامى در تمام ارکان حکومت حاکم باشد امّا اگر در عراق یک حکومت غیر اسلامى به کار بیاید ممکن است بعضى از مقامات در اختیار غیر مسلمان ها باشد ولى نبودن حکومت اسلامى به منزله انجام نشدن و رعایت نشدن موازین اسلامى نیست.
