نقش آموزه‌های شیعی در عرفان نظری

نقش آموزه‌های شیعی در عرفان نظری


توحید اطلاقی به معنای یگانگی مطلق الهی و به نوعی مرادف با توحید ذاتی خداوند است.‌

محقق و پژوهشگر حوزوی به تبیین و تشریح مقاله نقش آموزه‌های شیعی در عرفان نظری پرداخت.

به گزارش ستاد خبری کنگره بین‌المللی نقش شیعه در پیدایش و گسترش علوم اسلامی، حجت‌الاسلام والمسلمین جواد جعفریان در کمیسیون اخلاق، تربیت و عرفان با اشاره به مقاله نقش آموزه‌های شیعی در عرفان نظری اظهار کرد: توحید اطلاقی به معنای یگانگی مطلق الهی و به نوعی مرادف با توحید ذاتی خداوند است.

وی افزود: این توحید به نوعی ملازم با نامتناهی بودن حق تعالی است چون محدودیت ملازم با نقص، نقص ملازم با معلولیت و معلولیت ملازم با امکان است و در نهایت نیز امکان با واجب‌الوجود بودن ناسازگاری دارد.

محقق و پژوهشگر حوزوی خاطرنشان کرد: وحدت شخصی وجود، امری واحد و یگانه است به طوری که در درون خود هاضم کثرت است.

وی ادامه داد: نامتناهی وجودی در سه مکبت فلسفی معنا دارد، البته همه مکاتب قائل به نامتناهبی بودن خداوند هستند اما نوع تفسیرها متفاوت است.

captcha