در مواردى نظیر شکستگى ستون فقرات که دیه کامله دارد، طبق فتواى فقها اگر این شکستگى بهگونهای معالجه شود که اثرى از جنایت باقى نماند، جانى باید یکصد دینار بپردازد. در اینگونه موارد فعلیت درمان و اصلاح ملاک است، یا قابلیت آن؟ به این معنا که اگر فعلیت ملاک باشد، از ابتدا دیه کامله به عهده جانى قرار میگیرد و جانى موظّف به پرداخت تمام دیه است ـ که پس از اصلاح و خوب شدن، 900 دینار به او پس داده میشود ـ یا منتظر میماند که پس از معالجه، دیه مقرره (100 دینار) را بپردازد) اگرچه ذمّهاش بهکل دیه مشغول است ولى اگر قابلیت درمان ملاک باشد، از همان ابتدا ذمّه جانى به یکصد دینار مشغول میشود.
آیا مقدّمه کتاب «روزه روش نوینى براى درمان بیماریها» نوشته «الکسى سوفورین» که روزه خاصّى را دستور میدهد و ترجمه جناب آقاى «محمدجعفر امامى» است از شماست؟ اگر چنین است، این روش درمانى در این دوران چگونه است؟
اینجانب دامپزشک هستم و امور درمانى حیوانات را انجام مى دهم؛ در صورت مراجعه افراد براي معالجه سگ ها و یا گربه هایشان، درآمد حاصل از درمان و معاینه این حیوانات چه حکمی دارد؟ نسبت به حیوانات ولگرد و یا زینتی چطور؟
در مفاتیح الجنان بیان شده که روزی فردی در نزد امام جعفر صادق (علیه السلام) از تنگی نفس می نالید و حضرت برای درمان او بول شتر را تجویز می کند، مگر بول شتر نجس نیست و خوردن چیز نجس حرام نمی باشد؟ لطفا توضیح دهید.
آیا جانى غیر از دیه، زیانهایى که در اثر جراحتهاى وارده بر مجنىٌ علیه وارد شده است را نیز لازم است به مجنىٌ علیه بپردازد؟ مانند هزینه محاکمه و از کار و کاسبى افتادگى و غیره.