اخیراً در بعضى مجامع و هیئات مذهبى تهران اشعارى سروده و خوانده مى شود که در ضمن آن، لفظ جلاله (الله) را به ذوات مقدّسه عصمت ـ علیهم صلوات اللّه ـ و غیره نسبت مى دهند، مثلا گفته مى شود من على اللّهى ام، یا من حسین اللّهى ام و یا زینب اللّهى ام، آیا بیان این گونه اشعار جواز شرعى دارد؟
آیا گفتن الحمد للّه، اللّه اکبر، سبحان اللّه، یا فقط گفتن اللّه، یا اذکار دیگر که مشتمل بر اللّه است، یا ترجمه یکى از اینها، مانند «خدا منزّه است» کافى است؟
