این‌جانب مقلد امام خمینى (رحمه‌الله) بوده‌ام و به فتواى حضرت‌عالی بر تقلید از ایشان باقى هستم، ایشان در باب روزه مستحبى می‌فرماید اگر سبب اذیّت پدر و مادر و جد شود جایز نیست با توجّه به این مطلب که این‌جانب قادر به ازدواج نمی‌باشم و گرفتن روزه مستحبى را تنها راه جلوگیرى از فعل حرام یافته‌ام و از طرفى هم پدر و مادرم راضى به گرفتن روزه مستحبى توسط من نمی‌گردند و نمی‌توانم آنان را به این امر راضى کنم آیا باوجود چنین شرایطى می‌توان بدون در نظر گرفتن رضایت پدر و مادر روزه گرفت؟
من مسافری هستم که قصد ده روز درجایی را داشتم و طی این ده روز به روستاهای اطراف شهر برای تفریح بیشتر از حد مجاز ماندم، حالا که متوجه شدم روزه‌ام درست نمی‌باشد باید قضای روزه‌هایم را به‌جا بیاورم؟
خلبانی که به دلیل وظیفه‌اش مجبور است بیش از هشت فرسخ شرعی در آسمان محدوده شهر (مسافرت عمودی در فضا) گشت زنی کند- به فرض اینکه شغل همیشگی او نیست- حکم روزه‌اش چیست؟
