بعضی افراد آیه شریفه «انی وجهت وجهی للذی فطر السموات والارض حنیفا و ما انا من المشرکین» را به‌عنوان دعا چنین قرائت می‌کنند: «انی وجهت وجهی للذی فطر السموات و الارض عالم الغیب و الشهاده حنیفا و ما انا من المشرکین»آیا تغییر در آیه شریفه قرآن به‌عنوان دعا جایز است؟
آیا وقتی ما دعا می‌کنیم وقتی خداوند بخواهد اجابت کند به‌اصطلاح دلش به رحم می‌آید (که خداوند از صفت بشری مبرّاست ) و یا با علم الهی خود هر چیزی که درست است انجام می‌شود و دعا کردن ما فقط نشان‌دهنده‌ی افتادگی در برابر خداوند است، درحالی‌که در قرآن آمده که مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم معنی این جمله چیست (آیا با صفات خداوند جور درمی‌آید)؟ در یک‌کلام فلسفه‌ی دعا و نیایش چیست؟
آیا دعانویسی صرفاً نوشتن دعایى خاص در کاغذ و نگه‌داشتن به همراه خود است، یا دستورالعملی هم دارد؟ مثل اینکه نوشته کاغذ را در آب حل کرده و به کسى بخورانند! یا دعاى خاصی را بسوزانند! یا در معرض باد قرار دهند! یا زیر سنگ بگذارند! یا آن را دفن کنند! یا در آب روان بیندازند. آیا این دستورالعمل‌ها اعتبارى دارد؟
اگر همه‌ی امور در دست خداوند است و اگر خداوند متعال مقدّر فرموده که زمان وقوع هر امری چه وقت باشد مانند فرج امام زمان (عج) و شفای مریضان؛ پس دعا کردن به جهت برآورده شده حوائج چه لزومی دارد؟
در بعضی کتب مذهبی نوشته‌شده است که اگر کسی این دعا را بخواند، تمام گناهان او بخشیده می‌شود و یا اگر کسی این صلوات را بفرستد، جهنم بر او حرام می‌شود؛ این مطالب باعقل جور درنمی‌آید، نظر حضرت‌عالی چه است؟
مسأله 1001ـ مستحبّ است نمازگزار بعد از نماز مشغول ذکر و دعا و قرآن شود و اين را تعقيب مى نامند و بهتر است پيش از آن که از جاى خود حرکت کند و وضوى او باطل شود رو به قبله بنشيند و تعقيب را بخواند. در کتابهاى دعا تعقيب هاى زيادى از ائمّه معصومين(عليهم السلام) نقل شده که يکى از مهمترين آنها تسبيح حضرت زهراء(عليها السلام) است، به اين ترتيب که 34 مرتبه «اَللّهُ اَکْبَرُ»، سپس 33 مرتبه «اَلْحَمْدُ لِلّهِ» و بعد 33 مرتبه «سُبْحانَ اللّهِ» بگويد و فضيلت و ثواب بسيار دارد.
مسأله 876ـ مستحبّ است بعد از تکبيرة الاحرام به قصد رجاء اين دعا را بخوانند: «يا مُحْسِنُ قَدْ اَتاکَ الْمُسىءُ وَ قَدْ أَمَرْتَ الْمـُحْسِنَ اَنْ يَتَجاوَزَ عَنِ الْمُسيئِ اَنتَ الْمـُحْسِنُ وَ أَنَا الْمُسيئُ بِحَقِّ مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ تَجاوَزْ عَنْ قَبِيحِ ما تَعْلَمُ مِنّى. يعنى: «اى خداى نيکوکار! بنده گنهکارت به در خانه تو آمده است تو امر کرده اى که نکوکار از گنهکار بگذرد،تو نيکو کارى و من گنهکارم، به حقّ محمّد و آل محمّد رحمتت را بر محمّد و آل محمّد بفرست و از کارهاى زشتى که مى دانى از من سرزده بگذر!»
مسأله 857ـ شايسته است که بدن در موقع گفتن اقامه آرام باشد و اقامه را از اذان آهسته تر بگويد و فاصله جمله ها را کمتر کند و ميان اذان و اقامه يک گام بردارد، يا کمى بنشيند، يا سجده کند، يا دعا نمايد، يا دو رکعت نماز به جا آورد.
