تشکیل و برگزارى کلاسهاى آموزش قرآن، احکام، آموزش هنرهاى دستى ( از قبیل خیّاطى،گلدوزى ) و تشکیل کلاسهاى تقویت درسى در مسجد جهت جوانان، نوجوانان و نونهالان چه حکمى دارد؟
خداوند متعال مى‌فرمايد: (وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِى الأرض فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَقْصُرُوا مِنْ الصَّلاَةِ إِنْ خِفْتُمْ أَنْ يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنَّ الْكَافِرِينَ كَانُوا لَكُمْ عَدُوّآ مُبِينآ). بر اساس اين آيه محكم، قصر نماز تنها اختصاص به حالت خوف دارد. امّا در روايات صحيح نماز قصر علاوه بر آن، به حالات ديگر در زمان و حالت امن و آسايش، هم تعلّق گرفته است.
در آيه ديگر مى‌فرمايد: (وَلاَ تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِىَ الْمَسَاجِدِ تِلْکَ حُدُودُ اللهِ فَلاَ تَقْرَبُوهَا كَذَلِکَ يُبَيِّنُ اللهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ). اطلاق آيه شريفه همه مساجد را براى اعتكاف جايز مى‌شمارد؛ در حالى كه طبق روايات صحيح تنها
مساجدى براى اعتكاف جايز است كه جامع باشند و نيز داراى امام عادل بوده باشند. اگر روايات مربوط به قصر نماز و اعتكاف در مساجد جامع را به آيات مذكور قرآن ـ كه ثقل اكبر و مهمتر از ثقل اصغر به حساب مى‌آيد ـ عرضه نماييم، با يكديگر متعارضند. اين تعارض چگونه قابل جمع است؟ آيا فتواى قصر نماز تنها در حالت خوف و نيز اعتكاف در همه مساجد صحيح است؟ يا فتاواى مشهور فقهاى بزرگ درباره نماز قصر و مسأله اعتكاف ملاك است؟
شخصى قصد خواندن نماز در مسجدى را ندارد، ولى قصد قرائت قرآن مجید دارد، آیا مى تواند با آب مسجد وضو بگیرد و مقدارى قرائت قرآن کند و براى نماز به جاى دیگر برود؟
آیا می‌توان در مورد مسائلی که در متن صریح قرآن آمده نظر داد؟ و آیا یک مجتهد می‌تواند با توجه به اجتهاد خود نظر دهد که این آیه به فرض در زمان کنونی با زمان پیامبر (ص) فرق می‌کند و نظر جدیدی بدهد؟ مثلاً در مورد مقدار دیه زن و مرد که در متن صریح قرآن آمده است با توجه به شرایط کنونی مقدار آن را تغییر داد؟
قرآنهایى در مسجدالحرام وجود دارد که بر روى بعضى از آنها جمله «وقف لله تعالى» نوشته شده، و بر تعدادى نیز این جمله نوشته نشده است در بین حجّاج مشهور است که برداشتن قرآنهایى که جمله مذکور در آن وجود ندارد، جایز است. آیا این سخن صحیح است؟
در بعضى مساجد، قرآن‌ها و كتب ادعيه خطى مشاهده مى‌شود، كه جنبه وقف دارد. گرچه به لحاظ نفيس بودن آنچنان ارزشى ندارد ولى از نظر معنوى و نيز به جهت اين‌كه جزء مواريث مكتوب اسلام محسوب مى‌شوند، ظاهراً نياز به حفاظت و نگهدارى دارند، در حالى كه مساجد و تكيه‌ها فاقد ابزار كافى براى محافظت از آنها مى‌باشند. براى جلوگيرى از پاره شدن اوراق و فرسودگى‌هاى محيطى در صورتى كه نظر مبارك بر حفظ آنها باشد مى‌توان نسبت به جمع‌آورى و نگهدارى آن در گنجينه عظيم مخطوطات آستان قدس رضوى اقدام نمود. تا پس از آسيب‌زدايى و مرمّت اين كتب آسمانى، نسبت به حفاظت و نگهدارى اصولى آنها اقدام شود. نظر حضرتعالى چيست؟
