آیا بیان سوءظن نسبت به شخصی در مقام مشورت درجایی که هدف عقلایی در میان است، به‌طور مثال سرقت یا قتلى صورت گرفته و فرد احتمال دهد که دزد یا قاتل فلان شخص باشد؛ در این صورت چنانچه فرد در مقام مشورت و بازجویى نیروهاى انتظامى و یا حتّى ابتداءاً سوءظن خود را نسبت به آن شخص بازگو کند، این کار چه حکمی دارد؟
اگر منتقد شخص غائب را نشناسد، ولى شنونده انتقاد، آن شخص را بشناسد مثلاً فردى جنسى را از مغازه‌داری خریده است؛ شخصى که مغازه‌دار را نمی‌شناسد عیوب جنس خریداری‌شده را تذکّر می‌دهد و جملاتى از این قبیل می‌گوید: «آن مغازه‌دار کلاه‌بردار است»، «خائن است»، «سَرَت کلاه گذاشته» این کار چه حکمی دارد؟
آیا گفتگو درباره‌ی آداب‌ورسوم، گفتار، کردار، طرز لباس پوشیدن، شکل ظاهرى و ادا درآوردن روستایی‌ها، شهری‌ها و قبایل گوناگون ایران و سایر کشورها غیبت محسوب می‌شود؟
