مسأله 1408ـ اگر روزه دار روزه خود را به چيز حلالى باطل کند، بعد کار حرامى که روزه را باطل مى کند انجام دهد احتياط واجب آن است براى هر کدام يک کفّاره بدهد.
مسأله 1399ـ كارهايى كه روزه را باطل مى كند اگر عمداً و با علم و اطّلاع انجام دهد، علاوه بر اين كه روزه او باطل مى شود و قضا دارد، كفّاره نيز دارد; ولى اگر به خاطر ندانستن مسأله باشد كفّاره ندارد، ولى قضای آن واجب است.
مسأله 1396ـ اگر چيزى را به زور در گلوى روزه دار بريزند، يا سر او را در آب فرو برند، روزه اش باطل نمى شود، ولى اگر مجبورش کنند که خودش افطار کند، مثلاً به او بگويند اگر غذا نخورى ضرر جانى يا مالى به تو مى زنيم و او براى جلوگيرى از ضرر، غذا بخورد روزه اش باطل مى شود.
مسأله 1344ـ انسان نمى تواند به خاطر ضعف، روزه را بخورد، ولى اگر بقدرى ضعف پيدا کند که تحمّل آن بسيار مشکل شود، مى تواند روزه را بخورد و همچنين اگر خوف بيمارى داشته باشد.
با توجّه به اینکه در مراسم حجّ عمره در ماه مبارک رمضان، در مسجدالحرام و مسجدالنّبى (صلی‌الله علیه وآله) قبل از اذان مغرب، سفره افطار گسترده شده و به‌محض شروع اذان مغرب آن‌ها افطار می‌کنند، آیا می‌توان برای انگشت‌نما نشدن همراه آن‌ها افطار نمود؟
آیا دو نفر می‌توانند قرار بگذارند که یک نفر روزه بگیرد و دیگری هم او را به خوردن غذا دعوت کند و بدین طریق به علت استحباب اجابت دعوت مؤمن روزه خود را افطار کند؟
اگر فردی قصد سفرکرده باشد و فراموش کرده یا نداند که تا قبل از حد ترخص خوردن و آشامیدن حرام است و این کار را (قبل از حد ترخص) انجام دهد؛ آیا کفاره بر او واجب می‌شود یا قضای روزه کافی است؟
فردی روزه قضا گرفته و در دقایقی تا اذان مغرب، به علت تاریکی هوا، گمان کرده که اذان گفته‌اند و روزه را افطار نموده است و به‌محض اینکه متوجه شده که هنوز وقت اذان نرسیده، خوردن را قطع کرده و تا دقایقی بعد از اذان چیزی نخورده است، آیا روزه‌ی او باطل است؟
