مسأله 2246ـ هرگاه به و سيله باز شکارى يا حيوان ديگر تربيت شده اى غير از سگ، حيوانى را شکارکند آن شکار حلال نيست، مگر اين که وقتى برسند که حيوان زنده باشد مطابق دستور شرع آن را ذبح کنند، در اين صورت حلال است.
مسأله 2242ـ کسى که سگ را فرستاده اگر وقتى برسد که مى تواند سر حيوان را ببرد ولى کارد نداشته باشد، يا براى پيدا کردن کارد مدّتى وقت لازم باشد، چنانچه حيوان بميرد احتياط واجب اجتناب از گوشت آن است.
مسأله 2241ـ هرگاه با سگ شکارى، حيوان وحشى حلال گوشتى را شکار کند، اين حيوان با پنج شرط حلال مى شود:
1ـ سگ طورى تربيت شده باشد که هر وقت آن را براى گرفتن شکار بفرستند برود و هر وقت از رفتن جلوگيرى کنند بايستد، بلکه همين اندازه که سگ را براى شکار تربيت کرده اند کافى است، ولو اين که وقتى چشمش به شکار افتاد خودش حرکت کند و به سوى شکار برود، ولى احتياط واجب آن است که اگر عادت دارد پيش از رسيدن صاحبش شکار را مى خورد از شکار او اجتناب شود، امّا اگر گاهى شکار را بخورد، يا فقط خون او را بخورد، اشکال ندارد.
2ـ کسى که سگ را مى فرستد بنابر احتياط واجب بايد مسلمان يا بچّه مسلمانى که خوب و بد را مى فهمد باشد، کسى که نسبت به اهل بيت پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) اظهار دشمنى کند مسلمان نيست و شکار او اشکال دارد.
3ـ هنگام فرستادن يا حرکت کردن سگ بايد نام خدا را ببرد، ولى اگر از روى فراموشى آن را ترک کند اشکال ندارد و لازم نيست پيش از فرستادن سگ نام خدا را ببرد، بلکه اگر پيش از آن که سگ به شکار برسد نام خدا را ببرد حلال است.
4ـ شکار به واسطه زخمى که از دندان سگ پيدا کرده بميرد، بنابراين اگر سگ، شکار خود را خفه کند يا از زيادى دويدن يا ترس بميرد حلال نيست.
5ـ کسى که سگ را فرستاده وقتى برسد که شکار جان داده باشد، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن وقت نباشد، امّا اگر زمانى برسد که به اندازه سربريدن وقت دارد مثلاً چشم خود را حرکت مى دهد يا پاى بر زمين مى زند، بايد سر حيوان را مطابق دستور شرع ببرد وگرنه حرام است.
مسأله 2240ـ اگر حيوانى را سر ببرند يا شکار کنند و بچّه زنده اى از آن بيرون آيد، چنانچه آن بچّه را مطابق دستور شرع سر ببرند حلال وگرنه حرام است، امّا اگر بچّه با شکار کردن يا سر بريدن مادر، در شکم او مرده باشد حلال است به شرط اين که خلقت بچّه کامل شده و مو يا پشم در بدنش روييده باشد.
مسأله 2239ـ هرگاه به و سيله دام يا چوب يا سنگ يا چيز ديگرى که شکار کردن با آن صحيح نيست حيوانى را دو قسمت کند قسمتى که سر و گردن ندارد در هر حال حرام است و امّا قسمتى که سر و گردن دارد اگر هنوز زنده است و سر آن را مطابق دستور شرع ببرد حلال است.
مسأله 2238ـ اگر با شمشير يا سلاح ديگرى که شکار کردن با آن صحيح است با شرايطى که قبلاً گفته شد حيوانى را دونيم کند و سر و گردن در يک قسمت باقى بماند اگر وقتى برسد که حيوان جان داده است، هر دو قسمت حلال است، همچنين اگر زنده باشد ولى وقت براى سر بريدن تنگ باشد امّا اگر وقت براى سر بريدن دارد آن قسمت که در آن سر نيست حرام است و آن قسمت ديگر که سر دارد اگر مطابق دستورشرع ببرد حلال است.
مسأله 2237ـ هرگاه با اسلحه يا سگ غصبى، حيوانى را شکار کند، شکار حلال است و مال او مى شود، ولى گذشته از اين که گناه کرده بايد اجرت اسلحه يا سگ را به صاحبش بدهد.
مسأله 2236ـ اگر حيوانى را با تير بزند، بعد در آب بيفتد و بداند که به واسطه تير و افتادن در آب جان داده است حلال نيست، بلکه اگر شک کند که فقط به خاطر تير بوده يا نه حلال نمى باشد.
مسأله 2234ـ هرگاه حيوان حلال گوشت وحشى را با اسلحه شکار کنند با پنج شرط حلال مى شود:
1ـ آن که با اسلحه برنده اى مانند شمشير و کارد و خنجر يا تفنگ و مانند آن باشد خواه گلوله آن تيز باشد يا نه، ولى طورى باشد که بدن حيوان را پاره کند و از آن خون جارى گردد، ولى اگر به و سيله دام يا چوب و سنگ و مانند آن حيوانى را شکار کنند حرام است، مگر اين که موقعى به حيوان برسند که هنوز زنده باشد و آن را مطابق آداب شرع سر ببرند.
2ـ بنابر احتياط واجب شکار کننده، مسلمان باشد يا بچّه مسلمانى که خوب و بد را مى فهمد.
3ـ اسلحه را به منظور شکار کردن به کار برد، امّا اگر مثلاً جايى را نشانه گيرى کند و اتّفاقاً تير به حيوانى اصابت کند، خوردن گوشت آن حيوان حرام است.
4ـ هنگام به کار بردن اسلحه نام خدا را ببرد، ولى اگر فراموش کند اشکالى ندارد.
5ـ وقتى به حيوان برسد که جان داده باشد، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد، ولى اگر به اندازه سر بريدن وقت داشته باشد و در ذبح حيوان کوتاهى کند تا بميرد حرام است.
مسأله 2217ـ سگ و خوک به واسطه سر بريدن و شکار کردن پاک نمى شود و گوشت آنها نيز حرام است و حيوان حرام گوشتى که درنده و گوشتخوار است مانند گرگ و پلنگ اگر به دستورى که گفته مى شود سرببرند يا با اسلحه شکار کنند پاک است، ولى گوشت آن حلال نمى شود، همچنين اگر با سگ شکارى آن را شکار کنند.
مسأله 2214ـ حيوان حلال گوشت وحشى در صورتى با شکار کردن حلال مى شود که توانايى بر فرار داشته باشد، بنابراين بچّه آهو يا بچّه کبک که نمى تواند فرار کند با شکار کردن حلال نمى شود.
مسأله 1140ـ کسى که براى امرار معاش به شکار مى رود سفرش حلال و نمازش شکسته است، همچنين اگر براى فراهم کردن درآمد بيشتر باشد، امّا کسى که براى لهو و تفريح و خوشگذرانى به شکار مى رود، سفرش حرام ونمازش را بايد تمام بخواند.
