مسأله 746ـ لباس نمازگزار بنابر احتياط واجب بايد مباح باشد و اگر عمداً در لباس غصبى نماز بخواند حتّى اگر نخ يا دکمه آن غصبى باشد نماز را اعاده کند، ولى اگر نمى دانست غصبى است و با آن نماز خواند نمازش صحيح است، همچنين اگر قبلاً مى دانسته غصبى است و بعد فراموش کرده، مگر اين که غاصب خود نمازگزار باشد، به اين معنى که چيزى را غصب کرده و بعد فراموش نموده و با آن نماز خوانده است در اينجا احتياط واجب آن است که اعاده نمايد.
مسأله 735ـ لباس نمازگزار شش شرط دارد: 1ـ پاک بودن. 2ـ غصبى نبودن، بنابراحتياط واجب. 3ـ ازاجزاء مردار نباشد. 4ـ از حيوان حرام گوشت نباشد. 5 و 6ـ اگر نمازگزار مرد است لباس او از ابريشم خالص يا طلا بافت نباشد و شرح اينها در مسائل آينده خواهد آمد.
در رساله آمده (مسئله ۸۲۱) که نمازخواندن مقابل انسان مکروه است، آیا در مساجد که صف‌های جماعت بین دونماز به هم نمی‌خورد و افراد مقابل هم نماز (مستحبی) می‌خوانند این مسئله مطرح است؟
مسئله 822 هرگاه انسان در جايى نماز می‌خواند كه مردم از جلو او عبور می‌کنند مستحب است جلو خود چيزى بگذارد كه میان او و آنها حائل گردد، حتّى اگر عصا و تسبيح و ريسمانى هم باشد كافى است آیا مسئله شامل نماز جماعت نیز می‌شود و گذاشتن تسبیح بدون دلیل اشکالی برای نماز جماعت ندارد؟
چنانچه نمازگزار در نماز کاری انجام بدهد که سجده ی سهو برا او واجب شده است و هم چنین سجده یا تشهد را فراموش نماید، چگونه باید آنها را انجام بدهد و کدام مقدم است؟
