مسأله 1169ـ هرگاه مسافرى قصد ندارد ده روز در جايى توقف کند ولى قصدش اين است که مثلاً اگر رفيقش بيايد يا منزل خوبى پيدا کند ده روز بماند بايد نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1151ـ كسى كه شغلش مسافرت است اگر ده روز يا بيشتر در محلّى بماند، خواه وطن او باشد يا نه، و خواه از اوّل، قصد ده روز را داشته يا نه، بايد در سفر اوّل نماز را شكسته بخواند و اگر شك كند كه ده روز مانده يا نه، بايد نمازش را تمام بخواند.
مسأله 937ـ هرگاه کسى مى تواند رکوع کند امّا به خاطر بيمارى يا علّت ديگرى نمى تواند به اندازه ذکر واجب توقّف کند بايد پيش از آن که از حال رکوع خارج شود ذکر واجب را بگويد هرچند بدن آرام نباشد و اگر نتواند، در حال برخاستن ذکر را تمام کند.
دانشجویی که در طولترم هر هفته قبل از ظهر روز اول وارد میشود و عصر روز سوم خارج میشود کثیر السفر است؟ اگر در چهار سال به این منوال باشد آیا حکم وطن پیدا میکند؟
آیا در بحث حکم وطن یا اطلاق عدم اعراض که باید حداقل 90 روز در سال بماند 90 تا بیستوچهار ساعت ملاک است یا مانند بحث حکم وطن کارمندان، بودن بخش عمده روز کفایت میکند؟
شخصى در عرفات نيت وقوف اضطراى در مشعر را گفته و از مشعر عبور نموده و وارد منى شده :
1 - آيا بايد دوباره بگردد و نيت مجدد انجام دهد و بداند كه مشعر كجاست و اگر نداند كه مشعر كجاست كافى نيست؟
2 - اگر بداند در مشعر است و در حال عبور ماشين نيت كند كافى است يا بايد بايستد؟
ایام اربعین از طرف مردم عراق موکب هایی برپا می شود و در بین راه از زوّار تقاضا می کنند که از غذا و وسایلی که آنها تهیّه کرده اند استفاده نمایند، اما برخی از زوّار استفاده نمی کنند واصرار دارند که از موکب های ایرانی استفاده نمایند،که این امر سبب شده است مردم عراق دلسرد شده و پذیرایی آنها کمرنگ شود، لطفا در این مورد توصیه ای بفرمایید؟
از زمان تصویب قانون مجازات اسلامى تاکنون، کمتر قاضى و محکمه اى را مى توان یافت که اقدام به اجراى حدّ الهى سرقت نموده باشد. آنها در توجیه عمل خویش به احادیثى از ائمّه اطهار و رسول گرامى اسلام «علیهم آلاف التحیة و السلام» استناد مى کنند که مضمون آن احادیث چنین است: «چنانچه قاضى در عدم اجراى حدّ الهى دچار اشتباه گردد، بهتر است تا این که در اجراى آن دچار اشتباه شود.» عدّه اى دیگر در مقام توجیه به معضلات بیکارى و عواقب ناشى از تبلیغات سوء دشمنان اشاره مى نمایند، و خلاصه هر کس به نحوى از اجراى حدود الهى، خصوصاً در سرقت و محاربه، شانه خالى مى کند. و کار به جایى رسیده که گویا هیچ سرقت مشمول حدّ الهى در کشور صورت نمى گیرد! نظر حضرتعالى در این مورد چیست؟