مسأله 1354ـ هرگاه روزه دار دروغى به خدا و پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) و جانشينان معصوم او(عليهم السلام) نسبت دهد خواه با گفتن باشد، يا نوشتن، يا اشاره و مانند آن، بنابراحتياط واجب روزه اش باطل مى شود، هر چند بلافاصله توبه کند. دروغ بستن به ساير انبيا و فاطمه زهرا(عليها السلام) نيز همين حکم را دارد.
مسأله 1353ـ اگر روزه دار بدون قصد بيرون آمدن منى مثلاً با همسر خود بازى و شوخى كند در صورتى كه عادت نداشته باشد كه به اين مقدار بازى و شوخى منى از او خارج شود ولى اتّفاقاً منى بيرون آيد روزه اش صحیح است.
مسأله 1343ـ اگر روزه دار به اندازه اى تشنه شود که طاقت تحمّل آن را ندارد و يا ترس بيمارى و تلف داشته باشد، مى تواند به اندازه ضرورت آب بنوشد، ولى روزه او باطل مى شود و اگر ماه رمضان باشد بايد بقيّه روز را بنابر احتیاط واجب امساک کند.
مسأله 387ـ احتياط واجب آن است که کسى که روزه واجب گرفته، يا براى حج يا عمره احرام بسته، غسل ارتماسى نکند و سر خود را زير آب فرو نبرد، ولى اگر از روى فراموشى غسل ارتماسى کند، صحيح است و ضرر به روزه و احرام او نمى زند.
در بعضى از موارد، پزشكان در مورد بيماران چنين اظهارنظر می‌کنند:
«روزه براى فلان بيمار ۸۰% مضر است» و منظورشان اين است كه طبق آمار علمى ۸۰% افرادى كه با اين بيمارى روزه گرفته‌اند دچار ضرر شده‌اند. چنانچه اين اظهارنظر براى انسان يقين آور باشد، ولى وضعیت خود را ازنظر تطبيق آمار بر خودش نداند، حكم روزه‌اش چيست؟
آيا شستشوى معده از طريق سوند معده، باعث ابطال روزه بيمار می‌شود؟ (توضيح اينكه شستشوى معده با مايعات از طريق سوند انجام می‌گیرد، سپس مايع واردشده از طريق سوند به بيرون كشيده می‌شود).
مرحوم حاج شیخ عباس قمى(ره) در «مفاتیح الجنان» از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که «مکروه است روایت شعر براى روزه دار و مُحرم و در حرم و در روز جمعه و شبها و لو شعر حق باشد» حضرت عالى در این مورد چه مى فرمایید؟
اگر فرد روزه‌دار در ماه رمضان با زن خود نه به‌قصد جنابت، بازی کند و اتفاقاً منی بیرون آید و در ادامه به گمان بطلان روزه، دوباره به‌قصد جنابت بازی کند و منی بیرون آید حکمش چیست؟
