چنانچه مستحضر هستید در احکام عقود از قبیل بیع و اجاره و نکاح و... طرفین عقد یا وکیل آنها به‌منظور ایجاب و قبول باید صیغه بخوانند ـ مخصوصاً در عقد ازدواج ـ منظور از صیغه کلمات و جملات به هر لفظ و زبانى که باشد، البتّه مقصود و مطلوب بالذّات، معانى و مفاهیم و مفاد کلمات و جملات است، بنابراین عقل و منطق حکم می‌کند که صیغه به زبانى باشد که طرفین ازدواج و شاهدان قضیّه و حضّار مجلس با آن زبان آشنایى داشته باشند، سؤال این است که براى غیر عرب چه لزومی دارد که این صیغه به عربى باشد درحالی‌که هر شخصى با زبان مادرى و رسمى خودش بهتر می‌تواند مطلبى را بیان و تفهیم و یا تفهّم نماید؟
با توجه به روايات، نزديكي با همسر در شب اول ماه رمضان مستحب و در شب چهارشنبه مکروه می باشد؛ حال اگر شب اول ماه رمضان، شب چهارشنبه باشد حکم مسأله چه می باشد؟
آيا اعمالى كه معتكفين در سيزدهم تا پانزدهم رجب بجا مى آورند (نظير اعمال امّ داوود) جزء اعمال اعتكاف است، و چنانچه كسى در ماه مبارك رمضان هم معتكف شود بايد آنها را بجا آورد، يا از اعمال مخصوص ايّام البيض محسوب مى شود؟
