اگر پدر راضی نباشد که مثلاً فرزند نماز اول وقت یا نماز شب بخواند تکلیف چیست؟ در کل اگر پدر و مادری لاابالی بوده و رضایت به کارهای دینی مستحب ازجمله حضور در مسجد و فعالیت‌های مذهبی مستحب و تربیت دینی وی نداشته باشند و انجام این نوع کارها ایذاء آن‌ها باشد در اینجا هم باید ترک شود یا نه؟
من 42 سال سن دارم و 20 سال است ازدواج‌کرده و با همسر و سه فرزند به‌صورت مستقل از پدرم زندگی می‌کنم: پدرم سرمایه‌دار و سالم است و متأسفانه انسانی مادی‌گرا و بی‌انصاف و لجباز است و همیشه با بداخلاقی با من برخورد می‌کند اکنون‌که متوجه شده که قصد سفر به مشهد برای زیارت امام رضا را دارم به شدّت مخالفت می‌کند درصورتی‌که هیچ اذیت و آزاری متوجه ایشان نخواهد شد: می‌خواستم حکم شرعی این سفر خود را بدانم؟
چنانچه فردی با پولی که از راه ربا به دست آورده است، بلیط اتوبوس گرفته و به زیارت امام رضا در مشهد برود، آیا زیارت وی و نمازش در حرم صحیح است یا باطل است؟
فردی بیش از 5 سال از وطن خود دور بوده، امّا در سال بیش از سه ماه در روستاها و شهر اطراف روستایمان که فاصله آن‌ها با روستای ما کمتر از 10 کیلومتر بوده سکونت داشته، آیا مورد مذکور مصداق خروج طولانی از وطن است؟
پنج سال است به خاطر مأموریت از وطنم دور شده‌ام در چهار سال اوّل سالی حداقل سه ماه را آنجا بوده‌ام ولی در سال آخر نتوانسته‌ام، آیا اعراض عملی حاصل‌شده است؟
آیا مسئله 734: (هرگاه برهنه است و چيزى براى پوشانيدن بدن در نماز ندارد، چنانچه احتمال مىدهد تا آخر وقت پيدا كند، احتياط واجب آن است كه نماز را به تأخير اندازد و اگر پيدا نكرد چنانچه كسى او را می‌بیند بايد نشسته نماز بخواند و عورت خود را به اين وسيله بپوشاند و اگر كسى او را نمی‌بیند ايستاده نماز بخواند و بنا بر احتياط واجب عورت را با دست بپوشاند و ركوع و سجود را با اشاره انجام دهد و براى سجود سر را قدرى پايينتر بياورد) حکم مرد و زن در آن‌یکی است؟
حاشیه آقا بر عروه آمده جلد 1 صفحه 145 در پاورقی 3 آمده است: اگر فردی شک در بیرون آمدن مذی کند دلیلی بر بنا بر عدم آن نیست؛ اگر احتمال عقلایی معتد به بدهد و بنا برفرض وجودش جز با دست کشیدن برطرف نشود حال اگر کسی هنگام بول همین حالت برای او پیش آید و فقط آب بریزد و دست نکشد و نداند که آیا مذی برطرف شده یا نه؛ آیا آن قسمت نجس است و نمازهایی که در این مدت خوانده باطل است؟ در صورت بطلان آیا این حکم فتوا است یا احتیاط واجب است؟
در بحث مربوط به شکیات نماز چنانچه فرد در چارچوب احکام مربوط به شکیات و ظنیات عمل کند و نماز خود را به اتمام رساند ولی پس‌ازآن از طریق دوربین‌های مستقر در محل، نماز خود را بازبینی نموده و متوجه شود ظن وی برخلاف واقع بوده و یا در شکیات معلوم شود واقعیت چیز دیگری بوده است:
ا تکلیف چیست؟ 2 اساساً نیاز به مراجعه به بازبینی دوربین و تفحص در این مورد است؟
اگر موقعی که شک کردیم سلام نماز را گفتیم یا نه فتوای آن را نمیدانستیم و بعد که فتوا را خواندیم و یاد گرفتیم یادمان نیاید موقع شک صورت نماز بهم خورده بوده یا نه تکلیف چیست؟
چنانچه نمازگزار در نماز شک نماید ولی به دستور شک عمل نکند و نماز را ادامه بدهد، بعد از اتمام نماز به‌یقین برسد که نماز صحیح بوده است، آیا نماز خوانده‌شده باطل است؟
من یک سنی هستم که شیعه شده‌ام، در مورد عبادات شیعه انجام آن‌ها در کشور من سخت است، بیش از 80% مردم سنی هستند، من چه‌کار باید بکنم؟
(به‌عنوان‌مثال: اگر در نماز در اماکن عمومی دست بسته نماز نخوانیم به ما برچسب منحرف یا کافر می‌زنند؛ زیرا به اعتقاد آن‌ها شیعه کافر است)
اگر کسی عادت داشته کاری را که مثلاً نماز را باطل می‌کرده در حال نماز انجام می‌داده مثلاً در حال نماز چیزی می‌خورده اما حالا که مسئله را فهمیده دیگر انجام نمی‌دهد اما گاهی فراموش می‌کند و سهواً همان مُبطل را انجام می‌دهد حکم نمازش در این صورت چیست؟
اگر فردی به مدت 6 ماه 3 بار در هفته سفر می‌کرده است و طبق فتوای معظم له کثیر السفر است اما حالا مدت سفر او بعد 6 ماه دو روز شده و در آنجا خوابگاه دارد، آیا هنوز نمازش کامل هست؟ (بعضی هفته‌ها استثنائا 4 روز در هفته می‌شود اما به 12 روز در ماه نمی‌رسد)
