پنج سال است به خاطر مأموریت از وطنم دور شده‌ام در چهار سال اوّل سالی حداقل سه ماه را آنجا بوده‌ام ولی در سال آخر نتوانسته‌ام، آیا اعراض عملی حاصل‌شده است؟
با توجّه به این‌که قرار نامزدى تا قبل از وقوع عقد طبق قانون مدنى موجب علاقه زوجیت نیست، لطفاً بفرمایید: رفتن دو نامزد پسر و دختر باکره، یا دو نامزد مرد و زن بیوه به‌تنهایی به خیابان یا خارج از شهر و یا به شهر به‌منظور تفریح و گردش جایز است؟
اگر پسر و دخترى بخواهند از طریق ازدواج موقّت رابطه متعارف شغلى یا تحصیلى داشته باشند (بدون استمتاع جنسى و دخول) مستدعى است در دو فرض زیر حکم اجازه پدر دختر را بیان کنید.
الف) امکان دسترسى به ولىّ دختر نیست و فرضاً ایجاد رابطه شرعى، ضرورى و فورى است.
ب) امکان دسترسى هست امّا ولىّ دختر بدون منطق مخالفت می‌کند و اصلاً رضایت نمی‌دهد.
اگر پسر و دخترى بخواهند از طریق ازدواج موقّت باهم دیگر رابطه شرعى داشته باشند در صورت‌های زیر چه شرایطى معتبر است:
الف: گر رابطه صرفاً رابطه متعارف شغل یا تحصیلى باشد.
ب: اگر رابطه صرفاً به خاطر استمتاع جنسى بدون دخول باشد.
ج: اگر رابطه به خاطر آمیزش جنسى (دخول) باشد.
اگر کسى دخترى را عقد نماید، آیا پدر و مادر دختر مجاز هستند زن و شوهر قانونى را از هم دور نگه‌دارند و نگذارند آن دو باهم به تفریح رفته و در کنار هم باشند؟
زن و مردى به دلایل مختلف (خانوادگى و اجتماعى و مانند آن) بدون اجراى عقد به طريق شرعى، زندگى مشترك خويش را آغاز كرده و پس از گذشت سال‌ها داراى فرزندانى هستند، كه باعث گرمى كانون خانواده‌شان می‌باشند، آیا آنها زن و شوهر محسوب می‌شوند؟ آیا فرزندانشان ارث می‌برند؟ آیا احكام حلال‌زاده بر آنها مترتّب می‌شود؟
بهترین الگویى که براى نحوه ارتباط و تعامل دولت و نهادهاى دینى درگذشته و حال کشورهاى اسلامى، حکومت ها و کشورهاى مسیحى، یهودى، و در سنّت و سیره پیامبر(صلى الله علیه وآله) و ائمّه اطهار(علیهم السلام) وجود داشته و دارد
در رساله بیان شده که برای تشخیص آهنگ لهو و لعب از آهنگ غیر آن، باید به افراد متدیّن مراجعه کرد؛ از آنجا که همواره نمی توان به این افراد مراجعه کرد، تکلیف چیست؟
آیا ممکن است انسان با جن ارتباط برقرار کند(با توجه به این که این دو از یک عالم وجودی نیستند)؟ آیا رجوع به افرادی که ادعای ارتباط با جن را دارند برای مداوا از لحاظ شرعی اشکال دارد؟
شخصی برادری دارد که کافر است و به خدا ایمان ندارد. می‌خواستم بدانم که احکام یک فرد کافر اعم از نجس بودن و ... شامل این شخص می‌شود یا خیر؟ و به‌طورکلی در منزل چه باید بکند؟
آیا اعمال وسواسى‌ها ضررى به اعتقادات آنها نمى‌زند؟ به‌عنوان‌مثال، زن وسواسى هنگامی‌که یک‌چیز نجس را ده بار آب مى‌کشد، او درواقع وقتى دو بار با آب قلیل آب کشید، معتقد است که هنوز نجس است، درحالی‌که خدا و پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) و ائمه (علیهم‌السلام) مى‌گویند پاک است، آیا چنین شخصى عملاً با شرع مقدّس اسلام مخالفت نکرده است؟
در مورد مسئله 19 رساله توضيح المسائل (تقليد از دو مجتهد مساوى) در قسمتى از جواب يك استفتا فرموده‌ايد: «احكامى كه ارتباط خاصی با يكديگر دارند از مجتهد واحد تقليد كنيد» منظور از ارتباط خاص، چيست؟ آيا منظور تقسيم‌بندى‌هاى کلی مثل طهارت، نماز و روزه و مانند آن است؟
شخصى از مؤمنین ضمن ادّعاى ملاقات با امام زمان (عج) مى گوید: «امام عصر مرا مأمور بعضى کارها، مانند ساختن حسینیّه، مسجد، و مانند آن کرده است.» وى مردم را به اقتدا نکردن به بعضى از ائمّه جماعات، و نپرداختن وجوه شرعیّه به آنها، تشویق مى کند، و مدّعى است که امام زمان(علیه السلام) چنین دستورى داده است. شخص مذکور صندوق چوبى در اختیار دارد که چند ورقه قدیمى و پارچه سبز رنگى در آن است. او ادّعا مى کند که آنها را امام عصر (عج) به او داده است! مردم براى تبرّک جستن به این صندوق به خانه او مى روند. به گمان این که واقعاً صندوق از ناحیه آن حضرت است. بلکه برخى از مردم گمان مى کنند که منزل این شخص، محلّ سکونت امام عصر است! وى حتّى در نزد بعضى از علما ادّعاى مذکور را مطرح نموده، و مى گوید: «مى توانم سؤالات شما را به امام عصر (عج) برسانم!» آیا ادّعاهاى این شخص درست است؟
