شما در فتوای خود فرمودید: یکی از مواقع که زن می‌تواند بدون اذن شوهر از خانه خارج بشود، زمانی است که می‌خواهد برای صله‌رحم با والدین و خواهر و برادر برود، البته به مقدار لازم. لطفاً این موضوع را بیشتر شرح دهید چون همسر بنده اصلاً در این مورد اذن نمی‌گیرند و هر وقت بخواهند می‌روند.
با توجه به اینکه فقط برادرها و خواهرها از یک رحم خارج می شوند؛ اگر عمو، پسر دایی، دخترخاله و غیره همه اینها رحم انسان محسوب شوند دلیل می خواهد، چرا افراد غیر فامیل رحم نیستند(با توجه به این که همه به یک پدر و مادر و یک رحم ختم می شوند)؟
چنانچه در همنشینى با اقوام نزدیک ترس آن باشد که خود انسان به غیبت مبتلا گردد، یا شاهد غیبت کردن دیگران باشد، و نهى از منکر را هم در آن مجالس به سخریّه بگیرند، آیا مى توان با آنان قطع رابطه کرد؟
در برخی موارد صله‌رحم نه‌تنها موجب شادمانی برخی از بستگان نمی‌گردد، بلکه موجب ناخرسندی آنان نیز می‌گردد و در مواردی این ناخرسندی را (حتّی برای یک‌بار رفت‌وآمد در سال) با صراحت بیان می‌نمایند؛ در این‌گونه موارد تکلیف چیست؟
آیا صله‌رحم که در اسلام بر آن تأکید شده است، بر اساس روایات دارای معیار خاصی است؟ اگر کسی با نتیجه خواهر و یا برادرم و یا خاله و غیره قطع ارتباط کند، قاطع رحم محسوب می‌شود؟
