سلام و درود خداوند بر شما عزیزان که در این محفل باشکوه براى انجام کار مهمى گرد آمده اید. براى ترویج و تبلیغ عبادتى که سرآمد تمام عبادات است، آرى براى نماز و تأکید بر آن.
از دیدگاه اسلام هر انسانى چهار نوع رابطه در حیاط مادى و معنوى خود دارد: رابطه اى با خالق، رابطه اى با مخلوق، رابطه اى با محیط طبیعى که در آن زندگى مى کند و رابطه اى با خویشتن.
اسلام براى تمام این روابط چهارگانه برنامه ریزى دقیقى کرده که اگر به درستى انجام شود مایه سعادت و خوشبختى انسان است و او را به اوج عظمت قرب خدا مى رساند.
در میان این روابط چهارگانه از همه مهم تر رابطه انسان با خداست و بهترین وسیله براى تقویت این رابطه نماز است. همان عبادتى که روح و جان انسان را پالایش مى دهد، زنگار گناه را از قلب مى زداید و نهى از فحشا و منکر مى کند، گرد و غبار معصیت را با آب زلال خود از تمام وجود انسان مى شوید و نردبانى است براى صعود به اوج آسمان تقوا و فضیلت و قرب پروردگار!
قابل توجه اینکه اگر نگاهى به زندان هایى که افراد شرور و جانى و سوداگران مرگ و مواد مخدر و کلاهبرداران حرفه اى در آن هستند، بیفکنید یک نفر نمازخوان در میان آنها نخواهید دید مگر اینکه واقعاً از اعمال خود پشیمان شده باشد و نماز را در زندان آغاز کند و از اینجا مى فهمیم که نماز چه اثر عمیقى در پیشگیرى از انواع گناهان دارد.
ولى مهم آن است که نماز داراى روح باشد تا آن همه آثار بر آن مترتب گردد و روح نماز همان حضور در برابر محبوب است، یعنى هنگامى که نمازگزار با نخستین تکبیر نماز را آغاز مى کند همه چیز را جز خدا فراموش کند و غرق مناجات با او گردد که فقها از آن به حضور قلب تعبیر مى کنند و این مرحله سختى است که با تمرین و تکرار و تلقین و تقاضاى از پیشگاه خدا براى همه علاقمندان حاصل مى گردد.
امیدوارم شما عزیزان بتوانید با برنامه هاى متنوعى که دارید فرهنگ نماز را در میان همه اقشار مخصوصاً نسل جوان که سخت به آن نیازمند است، گسترش دهید.
اینجانب به نوبه خود از همه شما برادران و خواهران، مخصوصاً از دست اندرکاران، و بانیان این همایش باشکوه تشکر و تقدیر مى کنم و موفقیت همگى را از خداوند بزرگ خواستارم.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
1386/09/13
