اگر پزشک بهطورقطع تشخیص دهد که فرزندان بعدى زنوشوهری، ناقصالعضو خواهند شد، بفرمایید:
1. آیا بر طبیب واجب است، در صورت سؤال والدین، واقعیّت را به آنان اطلاع دهد؟
2. آیا در صورت عدم سؤال، بر طبیب واجب است به آنان بگوید تا از پیدا کردن چنین فرزندانى جلوگیرى نمایند؟ اگر واجب نیست، آیا گفتنش حرام است؟
3. اگر طبیب احتمال دهد که در صورت اطّلاع والدین از این مطلب، هر بار که فرزندى پیدا کنند، اقدام به سقط وى خواهند نمود، در اینجا وظیفه طبیب چیست؟
زنى بهصورت مزمن مبتلابه جنون دائم یا ادوارى بوده و سوابق جنون و بسترى شدن در بیمارستان روانى را از شوهر مخفى نگاه داشته و حتّى پس از طرح دعوا از طرف مرد، نیز موضوع را آن کار نموده است. مرد پس از ازدواج و دخول و گذشت چند سال، از نوع بیمارى و سوابق بسترى شدن قبلى زوجه در بیمارستان آگاهى نسبى یافته و بلافاصله پس از اطّلاع، ضمن مشورت با حقوقدانها، اقدام به فسخ نکاح مینماید. حال اگر بیمارى فوق توسّط گروه پزشکى قانونى بهصورت زیر تأیید گردد: «زوجه داراى سابقه اختلال روانى واجد علائم جنون حدّ اقل از سال 1367 (شش سال قبل از ازدواج) بوده و در حال حاضر نیز دچار عوارض مزمن بیمارى است.» در فرض مسئله آیا مرد حقّ فسخ دارد و به زن مهریّهای تعلّق میگیرد؟
بعد از تأکید مقام معظم رهبرى در رابطه بدحجابى و بى حجابى، همه مسئولان محترم توجه داشته باشند که حجت بر همه، تمام شده و مردم در انتظار اقدام جدى توأم با تدبیر و مدیریت صحیح هستند و بیش از این صبر جایز نیست